Νοσταλγία μιας αγάπης

Έκλεψα δώρα απ' τη σιωπή

και να η ανταμοιβή.

Σωκράτης Μάλαμας

Τα λόγια που είπαμε ήταν άχρηστα

οι κινήσεις σου

τα φιλιά μας

τα βιβλία που κρατήσαμε μαζί

αγκαλιά σε μονοθέσια πολυθρόνα

τότε που γινόμασταν ένα

σ' εκείνη τη σιωπή

που κανένας δε σεβάστηκε

και που όλοι θέλαν να σπάσουν

γιατί φοβήθηκαν

όπως φοβούνται οι ανίδεοι

κι εκείνοι που δεν ένιωσαν να πετούν

έξω απ' τα στενά περιθώρια του ψέματος

παρά μονάχα κολύμπησαν

μέσα του

έχοντας από πίσω τους γραμμένη

ημερομηνία λήξης.

Πολλές φορές τα σκοτεινά βράδια

γυρνώ πίσω στις δικές μας αγρύπνιες

τότε που δε μ' άφηνες να κοιμηθώ

αν δεν έγραφα έστω μια λέξη

έστω ένα εγκώμιο

στον υποδόριο αέρα που μας χτίζει

υπομονετικά

ακόμα και τις μέρες κενού

που τις νομίζεις για άπνια

αυτός αρχίζει να φτιάχνει μια πέτρα

γερή και πολλά υποσχόμενη.

Δε μ' άφηνες να κοιμηθώ

και τότε έγραφα τον κόσμο που ήμουν φυλακισμένος

κι αυτόν που με πήγαινες συχνά

όταν οι άλλοι ζητούσαν ξεκούραση στην εξοχή

την Κυριακή.

Το μόνο σίγουρο είναι

ότι δε θα ξεχάσω τίποτα

και θα συνεχίσω να γράφω τον κόσμο

ώσπου να σε βρω

να περπατάς ξένη και θλιμμένη

ανάμεσα στους ανθρώπους

που σε ζητούν απεγνωσμένα κι ασυνείδητα

και που σε διώχνουν

όταν τους δίνεσαι στα σκοτεινά.

Θανάσης Πάνου

Αδημοσίευτο