Chinaski

  Στην Αναστασία που μου το πρότεινε  και την ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. «Το φεγγάρι εφεύρε το φυσικό ρυθμό. Ο πολιτισμός τον έχασε.» T.R. Στις συχνές περιπλανήσεις μου στα βιβλιοπωλεία, έπεφτα συνέχεια πάνω στα βιβλία του Tom Robbins, αλλά κάθε φορά η απροσδιόριστη φωνή του ενστίκτου μου έλεγε πως ακόμα δεν ήρθε η ώρα. Η διαδικασία της ανάγνωσης, όπως και αυτή της ακρόασης και όλοι οι άλλοι τρόποι εκτίμησης των έργων τέχνης, υποδεικνύουν πάντα τον κατάλληλο χώρο και χρόνο για να εισβάλλει ένα δημιούργημα στην καρδιά μας και να φτιάξει εκεί τον δικό του θρόνο. Πείτε το ένστικτο, πείτε το timing, πείτε το όπως θέλετε, πάντως είναι αυτή η άγνωστη δύναμη που μας φέρνει στα κομβικά σημεία της ζωής μας. Έμελλε να αποκτήσω τρία μεταχειρισμένα βιβλία του Tom Robbins για να διαβάσω επιτέλους το πιο αγαπητό και διασημότερο απ' αυτά, που από την ημέρα της έκδοσής του έχει δώσει το όνομά του σε πολλά καταστήματα στην Αμερική και ανά τον κόσμο -ακόμα και στην Ελλάδα- κι έχει επηρεάσει τό

Στην αρχή είναι μόνο μια ιδέα που μοιάζει με το λεπτό νήμα μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας. Μετά είναι ένα επιβλητικό φως μ' άγνωστη πηγή που λάμπει όλο και περισσότερο. Είναι, λες, το προοίμιο από κάτι το απόλυτο που θα αποκαλυφθεί σε λίγο στον κόσμο. Τα χρυσά τρυπάνια που έχει για ακτίνες σέρνονται πάνω στις πλαγιές των βουνών όταν πλέον η στρογγυλή πύρινη μπάλα κάνει την εμφάνισή της. Τότε, τα πάντα αρχίζουν να κινούνται πιο γρήγορα και ταυτόχρονα πιο αργά. Η δύναμη του εκτυφλωτικού φωτός μεγαλώνει ραγδαία μέχρι να φτάσει στο μέσον του γαλάζιου ουρανού. Εκεί όλες οι δυνάμεις του συγκεντρώνονται και εκτινάσσονται απ' τη μιαν άκρη του ορίζοντα ως την άλλη. Όλες οι υπόλοιπες υπάρξεις μοιάζουν να έχουν ελάχιστες ελπίδες επιβίωσης μπροστά στο χρυσαφένιο μάτι που αγρυπνά πάνω από το κεφάλι τους. Ύστερα, ένα ένα τα λαμπερά σπαθιά συρρικνώνονται και χάνουν τις υπερδυνάμεις τους. Προσπαθούν να ξεγελάσουν όσο μπορούν, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Τίποτα δεν καίγεται πια τόσο εύκολ

[...] Ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει μέσα του καθετί που έχει τη δυνατότητα να υποτάξει. Πρέπει να διορθώσει στην πλάση ό,τι χρειάζεται να διορθωθεί. Βέβαια, τα παιδιά θα πεθαίνουν πάντα άδικα, ακόμη και σε μια τέλεια κοινωνία. Ακόμη και με πολύ μεγάλη προσπάθεια, ο άνθρωπος μπορεί μόνο να δοκιμάσει να μειώσει αριθμητικά τη δυστυχία του κόσμου. Αλλά η αδικία και ο πόνος θα εξακολουθούν να υπάρχουν και, όσο κι αν περιοριστούν, δεν θα πάψουν να προκαλούν σκάνδαλο. Το «γιατί;» του Ντιμίτρι Καραμαζόφ θα εξακολουθήσει να αντηχεί. Η τέχνη και η εξέγερση θα πεθάνουν μόνο μαζί με τον τελευταίο άνθρωπο. [...] [...] Η αληθινή γενναιοδωρία προς το μέλλον είναι τα δίνεις όλα στο παρόν.   Η εξέγερση αποδεικνύει με αυτό ότι είναι η ίδια η ζωή κι ότι δεν μπορούμε να την αρνηθούμε χωρίς ν' απαρνηθούμε τη ζωή. Η πιο αγνή κραυγή της ξεσηκώνει, κάθε φορά, μια ύπαρξη. Είναι, επομένως, αγάπη και ευφορία ή δεν είναι τίποτα. Η επανάσταση δίχως τιμή, η επανάσταση του συμφέροντος που, προτιμώντας την αφηρημέ