Chinaski

Κάτι παράξενο έλαβε δράση κάτω απ' τη γη. Αριστέα Παπαλεξάνδρου    Η ποίηση είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Αν εξαιρέσουμε τις αξεπέραστες μελοποιήσεις του Μίκη Θεοδωράκη σε ποιήματα του Ρίτσου, του Ελύτη, του Λειβαδίτη και άλλων, οι περισσότεροι συνθέτες και τραγουδοποιοί έχουν κατά καιρούς επιχειρήσει, άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε όχι, να μελοποιήσουν Έλληνες και ξένους ποιητές. Η μελοποίηση ενός ποιήματος απαιτεί ταλέντο, πόσω μάλλον όταν ο στίχος είναι άμετρος κι αφηρημένος, αλλά εξαρτάται φυσικά κι από την ψυχική ανάταση του εκάστοτε αναγνώστη.   Πολλά τραγούδια με στίχο ποιητών έχουν χαράξει την δική τους πορεία στο χρόνο και στις ψυχές μας. Αυτό οφείλεται στις ιδιοφυείς μελοποιήσεις των συνθετών που είχαν το θάρρος και την ικανότητα να τ' αγγίξουν, να μας τα χαρίσουν κι από τότε τα λόγια και οι μουσικές τους να μην ξεκολλάνε από τα στόματά μας.   Όταν λοιπόν σε αυτόν τον χώρο εντάσσονται νέοι δημιουργοί, η περιέ

  Όχι κανείς δεν είπε ότι ο έρωτας είναι εύκολο πράγμα. Όταν έρχεται μοιάζει με καυτή χιονοθύελλα που σε τυφλώνει και φέρνει τούμπα ότι είχες μέχρι τώρα δεδομένο. Όταν εκπληρώνεται μοιάζει με ρέιβ πάρτι γεμάτο χορό, ποτό, τσιγάρα και κοκαΐνες. Όταν απορρίπτεται μοιάζει με χώμα ξερό που σε παραλύει και σκεπάζει τα σαπισμένα σεντούκια και βαραίνει τα βλέφαρα. Όταν φεύγει γίνεται καημός αναίτιος κι ύστερα από καιρό μια απλή ανάμνηση σαν ξεθωριασμένο εισιτήριο.   Όχι κανείς δεν είπε ότι οι γυναίκες είναι εύκολα πλάσματα. Όχι κανείς δεν είπε ότι οι άντρες είναι κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι ερωτεύονται όταν βαριούνται τον εαυτό τους*. Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Γιατί η πορεία μέχρι τον θάνατο είναι τόσο βαρετή που εμείς οι άνθρωποι μέσα στο ανεξερεύνητο υποσυνείδητό μας παρακαλάμε για χαστούκια, κλωτσιές και αναποδιές για να απασχολούμε τον αμείλικτο χρόνο. Και στο περιφρονημένο μας συνειδητό βαφτίζουμε την αλήθεια ψέμα και το αντίστροφο. Μόνο που ο χρόνος βγαίνει πάντα κερδισμένος. Κι

Κύκλος φαντάζει η ζωή που μου ζητά τετράγωνες λογικές. Μ.Π.   Νομίζω ότι ένας λόγος που άρχισα να αγοράζω δίσκους και βινύλια είναι για να ακούω και να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα. Έχω φτάσει σε ένα σημείο που η διαδικτυακή έκδοση ενός δίσκου δεν με ικανοποιεί. Μπορεί να ακούσω ένα δύο κομμάτια, αλλά μέχρις εκεί. Αν μου αρέσουν θα πάω να τον αγοράσω και θα τον ακούσω με κατάνυξη όσες φορές χρειαστεί.   Μέσα στον δίσκο “Ξένοι σ' ένα τόπο που αλλάζει” του Μίλτου Πασχαλίδη και του Οδυσσέα Ιωάννου υπάρχει ένα τραγούδι με τίτλο “Οι δικοί μου άνθρωποι”, που το ερμηνεύει μια συγκλονιστική και άγνωστη, μέχρι τότε, φωνή. Η χροιά της δεν θυμίζει καμία άλλη, το χρώμα της σκορπίζει εδώ κι εκεί ουράνια τόξα και η ευαισθησία της διαλύει της πιο κρυφές φυλακές μας. Μαθαίνω από το βιβλιαράκι των στίχων το όνομά της και την ψάχνω λίγο στο διαδίκτυο. Μετά από λίγο καιρό ακούω ένα καινούριο τραγούδι της με τίτλο “Πουλάκι” σε μουσική και στίχους του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, με τον

Ω, μη μου πεις πως είν' ο ουρανός κι αυτός ένα τροχός. Γιατί κάθε της γης περιστροφή γύρω απ' τον ήλιο είν' ένα βήμα προς τα μπρος, εμπρός, δεν ξέρουμε για που και δεν μας νοιάζει, μα ένα βήμα μπροστά, σε διάστημα αταξίδευτο, γιατί ' ναι η γη ένας ταξιδιάρης, όπως ο ήλιος. Κάθε φορά είν' η περιστροφή τους ένα βήμα προς τα εμπρός, δεν ξέρουμε για που, μα εμπρός, εμπρός, γιατί ' ναι ταξιδιάρικα τα ουράνια η σελήνη και η γη, ο ήλιος, ο Μπετελγκέζ κι ο Κρόνος,          ο Βέγας, ο Αλτάιρ κι ο Σείριος, τις αλλόκοτες κι αλλιότικες τροχιές τους στα ουράνια          γυροφέρνουν πέρα απ' την Αφροδίτη, τα ζώδια και τον Ουρανό. Γιατί 'ναι περιπλάνηση η ζωή, δεν ξέρουμε για που,          μα πηγαιμός. Μόνο ο τροχός γυρίζει, μα ποτέ δεν ταξιδεύει. Στον άξονά του πάνω μένει. D.H. Lawrence μετάφραση: Κώστας Ιωάννου από το βιβλίο του D.H. Lawrence Ποιήματα , που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός σε μετάφραση Κώστα Ιω