Chinaski

  Δεν γνωριζόμαστε, αλλά σε ξέρω.  Έχουμε περάσει μέρες και μήνες μαζί, ο καθένας κλεισμένος στο σπίτι του. Α.Κ. Όσοι ακολουθείται και διαβάζεται ανελλιπώς αυτόν εδώ τον ιστότοπο, θα έχετε καταλάβει την αγάπη και την εκτίμηση του γράφοντος για ορισμένους συγγραφείς και καλλιτέχνες. Ένας απ' αυτούς που έχουν την τιμητική τους, λοιπόν, είναι και ο Αύγουστος Κορτώ, για τον οποίο κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα καινούριο του βιβλιαράκι, ένα άρθρο προστίθεται μη μπορώντας ο υποφαινόμενος να κρύψει τον ενθουσιασμό του για το εκάστοτε καινούριο πόνημα. Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν κάποιους καλλιτέχνες από τους υπόλοιπους, είτε στα προσωπικά μας γούστα είτε σε μια ευρύτερη ανεπίσημη κοινότητα θαυμαστών. Ένα από τα σημαντικότερα είναι η θεματική ποικιλομορφία τους. Όταν, δηλαδή, ο δημιουργός δεν περιορίζεται σε θέμα ή θέματα που ξέρει ότι είναι καλός και κατ' επέκταση σαγηνεύουν το κοινό, αλλά παίρνει το ρίσκο να κολυμπήσει σε ανεξερεύνητα ποτάμια πο

  Όσα συνέβησαν εχθές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μας δείχνουν δυο πράγματα πολύ σημαντικά για τις ημέρες που έρχονται και για τις επόμενες διαδηλώσεις που είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν. Πρώτον, οι διαδηλωτές που βγήκαν στο δρόμο απέδειξαν ότι σε καιρούς δύσκολους και απαιτητικούς όπως είναι η εποχή που διανύουμε, οι πολιτικές εκδηλώσεις, αντιδράσεις και διαμαρτυρίες, μπορούν να διεξαχθούν τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα, απολύτως ειρηνικά και με υποδειγματική οργάνωση. Δεύτερον, η αστυνομία απέδειξε -για άλλη μια φορά- μόνη της και χωρίς καμία αφορμή ότι δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση σώμα προστασίας της κοινωνίας και του πολίτη, αλλά το άκρως αντίθετο: αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την αρμονική και ειρηνική διάθεση των πολιτών, καθώς και την βασική πηγή βίας, καταστολής και αναστάτωσης της κοινωνίας, των δικαιωμάτων της και της διεκδίκησης αυτών. Πρέπει, ωστόσο, να γίνει σαφές ότι δεν βάζουμε όλους τους αστυνομικούς στο ίδιο τσουβάλι, καθώς υπάρχουν κινήματα εντός της αστυν

  Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των βιβλιοφάγων του κόσμου τούτου, είναι η ακόρεστη επιθυμία τους να διαβάσουν οτιδήποτε γραπτό έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί (ή κυκλοφορούσε κάποτε) στα ράφια των βιβλιοπωλείων και των βιβλιοθηκών. Είναι φυσικό, ωστόσο, να μην ικανοποιηθεί ποτέ αυτή τους η επιθυμία, πρώτον επειδή είναι ακόρεστη και δεύτερον, επειδή για να την ικανοποιήσουν δεν θα έπρεπε να κάνουν τίποτα άλλο εξόν απ' το να διαβάζουν. Όλη μέρα κι όλη νύχτα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι θα ήταν υπέροχο να υπήρχε επάγγελμα «αναγνώστης», ή «ακροατής», ή κάτι παρόμοιο που να παραπέμπει σε πλήρως αφοσιωμένη παρατήρηση, αφομοίωση και εν τέλει μετουσίωση της τέχνης σε εσωτερικό ταξίδι προς τη γαλήνη και τον πολυπόθητο εαυτό. Κανείς όμως δεν θα δεχόταν να σε πληρώσει για κάτι τέτοιο. Και με τι να σε πληρώσει, άραγε; Τα λεφτά θα έχαναν εσαεί την αξία τους μπροστά στα οφέλη της απόλαυσης και της ψυχικής ανάτασης που προσφέρει η αξιοποίηση ενός έργου τέχνης. Την αμοιβή θα την είχες εισπράξει

  Μέσα απ' αυτό το φονικό  μονάχα ο έρωτας θα ζήσει Διονύσης Τσακνής Έρχεται επιτακτικά στο μυαλό μου, κάθε τρεις και λίγο, η φράση: πρέπει να μείνουμε όρθιοι. Πρέπει να γράψω κάτι γι' αυτό, σκέφτομαι. Κι ας μοιάζει φθηνό και εύκολο το να γράψεις κάτι, ενώ μπορείς να βγεις έξω και να το φωνάξεις. Όμως, τα στόματά μας έκλεισαν εμμέσως πλην σαφώς κι έτσι δεν έχουμε άλλο τρόπο να επικοινωνήσουμε παρά με γράμματα στοιβαγμένα στη σειρά πάνω σε μια λευκή κόλλα. Πρέπει να μείνουμε όρθιοι. Ό,τι κι αν συμβεί, εμείς πρέπει να μείνουμε όρθιοι. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Το οφείλουμε στον εαυτό μας να σταθούμε άξιοι μαχητές μέχρι το τέλος. Είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Ένα τούνελ σκοτεινό που πρέπει να διαβούμε. Πίσω δεν μπορούμε να πάμε. Ο τοίχος μας ακολουθεί. Μας κυνηγάει. Τρέχουμε ασταμάτητα κλέβοντας όσες περισσότερες ανάσες γίνεται. Κάνουμε οικονομία στην αναπνοή σαν να είμαστε στον βυθό του ωκεανού και αγωνιζόμαστε να βγούμε στην επιφάνεια. Απ' το τού