Chinaski

Έχω πολλούς φόβους. Το άγχος μου δεν μ' αφήνει να απαλλαχτώ. Άγχος ίσον φόβος έχω διδαχθεί και κάθε μέρα το επιβεβαιώνω. Τι φοβάμαι; Τι μ' αγχώνει; Τι σκέφτομαι; Δαίμονες, δαίμονες που δεν μ' αφήνουν να ξεφύγω απ' τα δεσμά μου. Κάθε κλειδαριά, στις αλυσίδες των φόβων μου, καλά σφραγισμένη και κάθε κλειδί δυσεύρετο. Έχουν εμφανιστεί πολλά, όμως, πολλά απ' αυτά τα θεώρησα δεδομένα και χάθηκαν, αλλά δεν ταίριαζαν στις κλειδαριές μου. Κάποια στιγμή οι αλυσίδες άρχιζαν να με σφίγγουν τόσο που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Οι δαίμονές μου κι εγώ με είχαν κυριεύσει πλέον. Ξαφνικά, εμφανίστηκε ένα κλειδί διαφορετικό απ' τα άλλα. Ταίριαζε σε κάθε κλειδαριά. Μέρα με την μέρα μ' απελευθέρωνε. Ώσπου επιτέλους ανάσανα. Τότε του χάρισα ό,τι πιο σημαντικό είχα. Του χάρισα την καρδιά μου. Του επέτρεψα να με ξεκλειδώσει κι επιτέλους να του διώξω κι εγώ τους δαίμονές του. Από τότε ζούμε ο ένας για τον άλλον κι αν καμιά φορά ένας απ' τους δυο

Ξανά στην αγκάλη σου, ξανά σα μικρό παιδί. Θανάσης Παπακωνσταντίνου Τεταρτιάτικο απόγευμα σε κάποια, όχι και τόσο, γραφική γειτονιά. Περπατάω και μια μυρωδιά από νυχτολούλουδο και βενζίνη με μπερδεύει. Βλέπω ένα χαμηλό σπίτι και στο παράθυρο μια κυρία που κοιτάζει πίσω απ' την κουρτίνα. Μόλις κατάλαβε ότι την είδα κρύφτηκε σα να ντράπηκε, τότε της χτυπάω ευγενικά το τζάμι για να την χαιρετήσω. Μάλλον δεν το περίμενε. Σίγουρα δεν το περίμενε, ούτε κι εγώ άλλωστε. Δειλά τραβά την κουρτίνα και μου χαμογελά κι εγώ έμεινα σαστισμένη να την κοιτώ. Πολύ οικείο το πρόσωπό της, το βλέμμα της τόσο γαλήνιο. Οι ρυτίδες της δείχνουν πως ο χρόνος της χάρισε πολλά σημάδια, τα αρκετά άσπρα μαλλιά μαρτυρούν το άγχος της. Μένουμε να κοιταζόμαστε κι αναρωτιέμαι “γιατί”. Ξαφνικά σα να άνοιξε το φως στο σκοτεινό μυαλό μου, είδα την αλήθεια. Προσπαθεί να με προειδοποιήσει χωρίς να μου μιλά, με παροτρύνει να ξεφύγω από την παγίδα της ενηλικίωσης. Η ωριμότητα δεν προέρχεται από την ενη

Αν τα γρανάζια του σύμπαντος λειτουργούν συντονισμένα, τότε το κακό πάντα αναπληρώνεται με το καλό -το καλό όμως μπορεί να είναι εξίσου αποτρόπαιο. Stephen King   Στην αρχή του προηγούμενο έτους είχα γράψει μια κριτική για τον εκπληκτικό κι ανατριχιαστικό ογκόλιθο του Stephen King Το Αυτό . Στο κείμενο αυτό είχα πει πως μέσα στην χρονιά θα διάβαζα κι άλλα βιβλία του δημοφιλέστερου συγγραφέα της εποχής μας για να αποκτήσω μια ακόμα πιο σφαιρική άποψη πάνω στο έργο του. Σήμερα έναν χρόνο αργότερα κι έχοντας διαβάσει άλλα πέντε έργα του, μπορώ με σιγουριά να πω πως κατά την γνώμη μου ο βασιλιάς των ιστοριών τρόμου (και όχι μόνο) είναι μια ιδιοφυΐα.   Ο Stephen King δεν θεωρείται άδικα ένας από τους καλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών και ίσως ο σημαντικότερος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Το αφηγηματικό του ταλέντο κάθε φορά με καθηλώνει ακίνητο μπροστά στις χορταστικές σελίδες της εκάστοτε ιστορίας του, δημιουργώντας ύστερα την επιθυμία να γράψω κι εγώ με αυτόν τον τρόπο. Ο