Chinaski

Αχ βρε Ελλάδα μου, ποτέ δεν μαθαίνεις. Μια ζωή τρώγεσαι μόνη σου. Άνοιξε λίγο το βιβλίο της Ιστορίας σου. Δεν απορείς με τους εμφυλίους σου; Πολλοί μαζεύτηκαν ε; Αχ βρε Ελλάδα μου, είσαι μια απ' τις πιο όμορφες χώρες. Όμως γιατί ασχημαίνεις; Τα ωραία σου νησιά καίγονται κι εμείς κοιτάμε. Αστυνομία ενάντια στο λαό; Μπα, Έλληνας ενάντια σ' Έλληνα; Το πιο σωστό, άνθρωπος ενάντια σε άνθρωπο κι αυτό με θλίβει πιο πολύ. Σε κάθε δύσκολη ώρα για σένα οι άνθρωποί σου, αυτοί που έθρεψες με την γης σου, σου γυρίζουν την πλάτη τάχα για το καλό σου. Αχ βρε Ελλάδα μου πώς ξεγελιέσαι έτσι; Δεν έμαθες τα παιδιά σου να είναι αγαπημένα μαζί; Εμένα η μάνα μου πάντα μου λέει «ό,τι και να γίνει στην ζωή σου να μιλάς πάντα με την αδελφή σου, αυτή θα 'ναι το στήριγμά σου», εσύ γιατί δεν μαθαίνεις τα παιδιά σου να είναι το ένα στήριγμα στο άλλο; Στις δύσκολες ώρες πρέπει να είμαστε ενωμένοι κι όχι διχασμένοι και να μην ξεχνάμε αυτό το χαρακτηριστικό που μας ξεχωρίζει απ' τους ά

Κι άμα έχουν όλα ειπωθεί τότε τι θα γράψουμε με ρώτησε. Τότε θα τα γράψουμε αλλιώς του απάντησα. Κι αν έχουν ειπωθεί κι αλλιώς Τότε θα τα γράψουμε ξανά μέχρι να γίνουν συνθήματα. Θανάσης Πάνου

Σήμερα ξύπνησα με μια φαγούρα στο αριστερό μου χέρι· ζήταγε το στυλό. Ήθελε να αρχίσει να γράφει για να ξεχάσει. Αναζητούσε κάτι που του έλειπε. Απ' την άλλη το μυαλό μου, μου απαγόρευε να σκεφτώ. Μ' άφησε να παλεύω με την ρουτίνα και τους στόχους μου. Μυαλό και συναίσθημα σε μάχη. Το ένα φώναζε “Μη, μη πληγωθείς τώρα. Μη σου ξύνεις πληγές. Άσε την ημέρα να κυλήσει και το βράδυ απλά κοιμήσου” και το άλλο “Ε, είμαι κι εγώ εδώ! Με ξέχασες, τι σου συμβαίνει, μην με φοβάσαι. Με μένα θα λυτρωθείς κι επιτέλους θα κοιμηθείς πραγματικά το βράδυ”. Δεν ήξερα τι να κάνω. Αποφάσισα να βάλω την μουσική που με ηρεμεί, να φτιάξω μια γεμάτη κούπα καφέ και για λίγο απλά να μην σκέφτομαι τίποτα. Γαλήνη... Τότε πάλι το χέρι μου δεν σταμάτησε να τρέμει. Ζήταγε το alter ego του. Νίκησε... Στυλό και χαρτί, αλλά δεν θα του κάνω τη χάρη. Έγραψα για τις καλύτερές μου στιγμές. Έγραψα, και μ' ένα απλό μαύρο στυλό οι σελίδες γέμισαν χρώματα. Ίσως να το διαβάσετε κάποια στιγμή. Ίσως με

Σε κάθε κείμενό μου αφήνω κάτι από εμένα. Ξεδιπλώνω για λίγο τον εαυτό μου και σας αφήνω να περπατήσετε στο άβατο των σκέψεών μου. Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για σας; Ναι, για σένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Ξέρω, ξέρω δεν μπορώ να μιλήσω για τον καθένα σας ξεχωριστά ούτε σας ξέρω όλους προσωπικά. Θα το πάμε αλλιώς. Σκέψου ότι κάθομαι τώρα απέναντί σου μ' ένα ανέκφραστο ύφος που απλά σε κοιτάζει. Δεν μπορώ να σε κρίνω, δεν μπορώ να επέμβω, απλά σε ακούω. Τότε ανοίγεσαι, λες λες για ώρες, σκέψεις και λόγια που δεν μπορούσες άλλοτε να ξεστομίσεις, Κάτι σε τρόμαζε, σε απογοήτευε, σε πλήγωνε κι όλο αυτό το βάρος το κράταγες μέσα σου. Γιατί; Αυτό εσύ το ξέρεις καλύτερα από εμένα. Αλλά κάπου πάει ο νους μου. Ξαφνικά σκέψου πως εξαφανίζομαι σα νεφέλη και τη θέση μου παίρνουν πρόσωπα που ήθελες να τους πεις όλα αυτά. Πολύ καλύτερα ε; Μ' ευχαριστείς κάποια άλλη στιγμή. Για τώρα δως μου την ικανοποίηση να σε βλέπω χαρούμενο και ζωντανό. Μπορείς να ξεφύγεις

Είναι όμορφη ιστορία, αν και λυπητερή, όπως είναι όλες οι ιστορίες της Μέσης-γης· κι όμως μπορεί να ξαλαφρώσει τις καρδιές σας. J.R.R.T.   Μέσα στην παραδοσιακή και εθιμοτυπική τέλεση των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, έχω συνάψει πλέον μια -ας το πούμε- συνθήκη με τον εαυτό μου. Όπως, λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι προκαλούμε τον εαυτό μας να μην πέσουμε με τα μούτρα στο φαΐ όπως τις άλλες χρονιές, εγώ του βάζω και μια επιπλέον πρόκληση πιο διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα: να διαβάσω ένα μεγάλο πολυσέλιδο έργο. Σε σχέση με την καθιερωμένη πρόκληση, την δικιά μου καταφέρνω να την κερδίσω και μέχρι στιγμής η έκβαση και ο απόηχος είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστα. Είναι μια εμπειρία ζωής, ένα συναίσθημα αξέχαστο και βαθύ. Όταν κοιτάζω στα ράφια τα αγαπημένα μου βιβλία και θυμάμαι όσα μου πρόσφεραν οι λέξεις τους, νιώθω μια ανείπωτη πληρότητα και μια ευεξία σαν να ήταν δικές μου εμπειρίες.   Ύστερα, λοιπόν, από τους Άθλιους, τον Κόσμο της Σοφίας και Το Αυτό, φέτος αποφάσισα ν

Ένα παραθυράκι ηδονής αντιφεγγίζει απρόσμενα σ' αυτό το άγνωστο πρόσωπο του καθρέφτη που φωνάζει επανειλημμένα πως με γνωρίζει κι εγώ αποφεύγω να κοιτάξω μέσα στις ραγισματιές. Οι ρυτίδες του είναι ρηχές μου θυμίζουν φωταγωγούς φρεάτια, υπόγεια, πεζοδρόμια μυρίζω την κάθε αναπνοή που πέθανε και τις σάπισε κάθε σπίθα που χαράχτηκε πάνω τους και δεν άναψε καμία φωτιά. Τα μάτια του είναι κλειστά και φωτίζουν χλωμά πολυκαιρισμένα όνειρα που διαδραματίζονται άσκοπα προς όφελος της επιβίωσης. Τα χέρια του αιχμαλωτίζουν τις ανάγκες μου με παραισθησιογόνα και ολικές αναισθησίες και χτυπά το κεφάλι του ρυθμικά στο δικό μου φαλτσάροντας ακόμη περισσότερο την τεθλασμένη για τα αστέρια για να περνά το κατώφλι της τρέλας ν' αργοπεθαίνει κι ύστερα ν' αδημονεί για εκείνο το θαύμα που ξεπηδάει απ' το παραθυράκι σαν όνειρο κι αντιφεγγίζει απρόσμενα σ' αυτό το άγνωστο πρόσωπο του καθρέφτη. Ύστερα ηρεμούμε κι

Μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον που μου έμαθε αγάπη ίσον σεβασμός, αφοσίωση, εμπιστοσύνη, και τρυφερότητα. Αγαπώ σημαίνει στέκομαι δίπλα σου παρά τις σκοτεινές σου μέρες. Στέκομαι δίπλα σου και χαμογελώ πιο έντονα από εσένα στις φωτεινές σου μέρες. Αγαπώ σημαίνει σε παίρνω αγκαλιά για να ενωθούν τα σπασμένα κομμάτια σου. Αγαπώ σημαίνει στήριξη σε κάθε σου όνειρο. Αρκεί να σε βλέπω ότι το ευχαριστιέσαι. Αγαπώ σημαίνει να σπάει η καρδιά μου κάθε φορά που σε βλέπω να στεναχωριέσαι. Αγαπώ σημαίνει να σέβομαι αυτό που είσαι και να το αποδέχομαι. Αγαπώ σημαίνει να δείχνω εμπιστοσύνη σε κάθε σου βήμα και να σου αποδεικνύω ότι με θέληση, πείσμα και τους ανθρώπους για συμμάχους όλα γίνονται. Αγαπώ σημαίνει μια αγκαλιά, ένα φιλί, δύο υποστηρικτικά λόγια και μια κρυφή υπόσχεση ότι θα είσαι πάντα εκεί. Αγαπώ σημαίνει πολλά που δεν φτάνουν οι λέξεις να τα αναλύσω. Υπάρχουν διάφορα είδη αγάπης, αλλά νομίζω ότι όλες στηρίζονται στα παραπάνω. Στις μέρες μας λέμ