Chinaski

  Παρακολουθώντας τα γεγονότα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, καθώς και τα κείμενα που γράφονται ή τις απόψεις που λέγονται με αφορμή αυτά, με ανησυχεί το γεγονός πως εξακολουθούμε να πέφτουμε στην παγίδα της επίθεσης οποιασδήποτε μορφής στους ανθρώπους που είτε κατηγορούμε είτε διαφωνούμε με αυτά που λένε είτε δεν συμπαθούμε εν γένει. Δεν μας περνάει ούτε στιγμή από το μυαλό αυτό που θα γράψουμε ή αυτό που θα πούμε, να είναι ένας ψύχραιμος απολογισμός των πραγμάτων ο οποίος να συνοδεύεται από την νηφάλια και μη συναισθηματικά φορτισμένη άποψή μας. Τα πράγματα στο κεφάλι μας χωρίζονται σε θεμιτά και κατακριτέα. Οτιδήποτε υπάρχει ή συμβαίνει το οποίο θεωρούμαι λάθος και ανεπίτρεπτο, σπεύδουμε αμέσως να το καταδικάσουμε, με σκοπό να το εξοντώσουμε και να το εξαφανίσουμε. Πολλές φορές με αθέμιτα κιόλας μέσα. Αυτή η τακτική θέλει πολύ μεγάλη προσοχή. Όπως έχω τονίσει κι άλλες φορές, με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Αντιμετωπίζουμε τις ανεπιθύμητες κατασ

  Έχουμε πολλές φορές πει πως η πανδημία και η κατάσταση μόνιμου εγκλεισμού και αποστασιοποίησης από την ανθρώπινη καθημερινότητα που μας έφερε, εκτός του ότι μας στέρησε το απρόβλεπτο της ζωής και όλα όσα περιλαμβάνει, μας έδωσε και την ευκαιρία και σχεδόν μας ανάγκασε να κάνουμε σκέψεις. Σκέψεις που είτε δεν είχαμε ξανακάνει γιατί δεν είχαμε τον χρόνο, είτε που ελλόχευαν καιρό στο πίσω μέρος του μυαλού μας κι ήρθαν επιτέλους στο προσκήνιο για να τις αντιμετωπίσουμε. Η διαδικασία αυτή έχει διαφορετικό σημείο εκκίνησης για τον καθένα και διαφορετικό ρυθμό. Σε κάποιους μπορεί να έχουν την πρώτη θέση οι προσωπικοί προβληματισμοί, σε κάποιους άλλους οι υπαρξιακοί και σε άλλους οι κοινωνικοί. Ο καθένας κάνει το δικό του ταξίδι βάζοντας τα στάδια της διαδικασίας αυτής με τη σειρά που θέλει αυτός ή το υποσυνείδητό του (που είναι ο πραγματικός μας εαυτός τελικά). Ένα από τα ερωτήματα που κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις συχνότητας εμφάνισης στο μυαλό μας και που είναι και το θέμα αυτού το