Αναρτήσεις

Κώστας Ακρίβος - Ανδρωμάχη

Εικόνα
  Γιατί η ζωή αξίζει μονάχα σαν περιτριγυρίζεσαι από σώματα προσφιλή, θύμησες ωραίες, λόγια τρυφερά, από τιμή και χαμόγελο. Κ.Α. «Ίσως να μην υπήρχε πιο επιτυχημένο όνομα απ' αυτό που της έδωσαν: Ανδρομάχη. Μόνο που έγινε ένα λάθος: Ανδρωμάχη θα 'ταν το πιο σωστό. Γιατί δεν ήταν ένας ο άνδρας εκείνος με τον οποίο έδωσε τις μάχες της αλλά πολλοί». Αυτό σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου Ανδρωμάχη ο Κώστας Ακρίβος. Ένα βιβλίο ύμνος σε μια γυναίκα που βρέθηκε να περπατά πάνω σε μια λεπτή κλωστή ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος. Αγάπησε βαθιά, μέσα από την καρδιά της, με όσα αποθέματα τις έδωσαν οι θεοί για ν' αγαπήσει· αγάπησε όμως κι από ανάγκη, για να μην πληγώσει κι άλλες ψυχές, για να ηρεμήσει η ταλαιπωρημένη ψυχή της. Μίσησε ειλικρινά και πηγαία, όσους την ξερίζωσαν με βία από τον τόπο και τους ανθρώπους της. Σ' έναν σπαρακτικό μονόλογο, η κόρη του Ηετίωνα αφηγείται τα παραμυθένια παιδικά της χρόνια στην Θήβη μαζί με τα επτά αδέρφια της, τότε που ο πόλεμος ήταν

Δημήτρης Καταλειφός - Πίσω από τζάμια θολά

Εικόνα
  Αγνοώ αν ξέρω κάτι ή απλώς γερνάω, ωστόσο στέκω ακόμα πίσω από τζάμια θολά και κόβω κίνηση. Δ.Κ. Τις περισσότερες φορές είναι καλό να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Να ακούς εκείνη την φωνή μέσα σου που ψιθυριστά και με υπομονή σου προτείνει μια επιλογή. Εκπλήσσεσαι όταν την ακούς και μια νέα εκδοχή του κόσμου ξεπηδά μπροστά στα μάτια σου. Την γνωρίζεις, σε γνωρίζει κι αυτή, την κοιτάς και σε κοιτάζει λες κι ήταν πάντα εδώ, δικιά σου, σαν να γνωρίζεστε χρόνια, τελικά. Όταν ανακάλυψα πριν από περίπου έναν χρόνο ότι ο Δημήτρης Καταλειφός κυκλοφόρησε ποιητική συλλογή κι ύστερα από λίγο κι άλλη μία, το ένστικτό μου μού έλεγε πως πρέπει να τις διαβάσω. Ένας εξαίρετος ηθοποιός, διακριτικός καλλιτέχνης, ιδιαίτερα συμπαθής άνθρωπος, ο οποίος έχει δείξει στην πορεία του ότι δημιουργεί όταν έχει ανάγκη να μιλήσει. Από εκείνους που δεν μπορούν να το κάνουν αλλιώς και διαλέγουν την τέχνη ως μεσάζοντα, εκμεταλλεύονται την ελευθερία της και κυνηγούν -όπως πάντα- το ανέφικτο. Μετά τις «Συμπλ

Γιάννης Αγγελάκας & οι 100oC - Έχω Κέφια

Εικόνα
  Ακόμα και στην άκρη του γκρεμού σαν έφτασα Δεν δίστασα, δεν δείλιασα, είπα δεν σταματάω Κι όσοι με είδαν να γκρεμίζομαι γελάστηκαν Απ' τ' άσπρα σύννεφα κρεμάστηκα κι ακόμα περπατάω. Γ.Α. Ο Γιάννης Αγγελάκας και οι 100 oC συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στην δισκογραφία το 2016 στο άλμπουμ «Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» ( Alltogethernow, Feelgood Records). Η δεύτερη δισκογραφική συνεργασία τους έρχεται φέτος με το άλμπουμ «Έχω Κέφια» που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 6 Μαΐου από την Alltogethernow και το Ogdoo Music Group. Ο Αγγελάκας μετράει κοντά σαράντα χρόνια μουσικής παρουσίας (το πρώτο άλμπουμ από τις Τρύπες κυκλοφόρησε το 1985) και μέσα σε αυτά, έχει καταφέρει ουκ ολίγες φορές να ξυπνήσει ξανά και ξανά κοιμισμένες εκφάνσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Πάντοτε επαναστατικός, πάντοτε επίκαιρος, με λόγο κοφτερό, άκρως ποιητικό, με μια συνθετική και στιχουργική ιδιαιτερότητα που χαρακτηρίζει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες. Στο νέο του άλμπουμ δεν λείπει τίποτα από όλα

Φοίβος Δεληβοριάς - ANIME

Εικόνα
  Τι 'θελα, τι 'θελα να προχωρήσω στο μέρος που άλλος δε γύρισε πίσω. Φ.Δ. Το έχουμε πει ξανά σε πολλά προηγούμενα άρθρα: είναι υπέροχο να κυκλοφορεί ένας καινούριος δίσκος, με νέα τραγούδια, με φρεσκάδα και η πλειοψηφία τους να σε βρίσκει απροετοίμαστο, ακόμα κι αν λατρεύεις τον συνθέτη, τον στιχουργό, τον ερμηνευτή και τον γνωρίζεις καλά – κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Από έναν έμπειρο δημιουργό, που βρίσκεται πολλά χρόνια στο προσκήνιο, όσα αριστουργήματα κι αν έχει γράψει, περιμένεις ότι θα ακούσεις μια από τα ίδια. Κι ίσως να συμβαίνει αυτό σε δυο-τρία κομμάτια. Αλλά όταν συμβαίνει μόνο σε τόσα, από τα δέκα-δώδεκα του δίσκου, τότε είναι σαν να μην συμβαίνει καθόλου.   Το « ANIME » του Φοίβου Δεληβοριά, που κυκλοφόρησε σε CD και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες την Παρασκευή 6 Μαΐου και αναμένεται να κυκλοφορήσει και σε διπλό βινύλιο, είναι άλλη μία (κι ίσως η ισχυρότερη) απόδειξη, ότι ο Φοίβος μόνο άδικα ή τυχαία δεν θεωρείται ένας από τους πιο εμπνευσμένους τ

John Williams - Το Πέρασμα του Μακελάρη

Εικόνα
Άμα σκέφτεσαι κάτι που δεν μπορείς να έχεις,  σου κόβεται όλη η όρεξη γι' αυτό που κάνεις. J.W. Διαβάζοντας όλο και περισσότερα βιβλία κι όσο ο καιρός περνάει κι εγώ μεγαλώνω, συνειδητοποιώ το εξής: η σχέση του αναγνώστη με το βιβλίο έχει πολλά κοινά -για να μην πω ότι είναι ακριβώς το ίδιο- με τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή. Όπως με κάποιους ανθρώπους ταιριάζεις (ή δεν ταιριάζεις) με την πρώτη ματιά και το πρώτο «γεια», έτσι και με τα βιβλία ταιριάζεις (ή δεν ταιριάζεις) με την πρώτη σελίδα – πολλές φορές και με την πρώτη γραμμή ή την πρώτη λέξη. Όπως με κάποιον μπορεί να βγεις κάποια στιγμή μια βόλτα κι ύστερα να περάσει πολύς καιρός μέχρι να ξανασυναντηθείτε, έτσι και με κάποια βιβλία που τα διαβάζεις μια φορά και μετά τα ξεχνάς – μπορεί να θυμηθείς έπειτα από πολλά χρόνια το εξώφυλλο, τον τίτλο ή τον/την συγγραφέα και να τα ανοίξεις ξανά, μπορεί και όχι. Κατ' επέκταση, λοιπόν, του συγκεκριμένου συσχετισμού, σκέφτομαι πόσο όμορφο συναίσθημα είναι εκεί

Giovanna Giordano - Μια Πτήση Μαγική

Εικόνα
  «Μπορεί κανείς να αφηγηθεί μια πολεμική ιστορία, μια ιστορία για κατακτήσεις, βρόμικες μάχες και συγκρούσεις στις αποικίες, και να την κάνει να μοιάζει με ένα μαγευτικό παραμύθι, με μια ονειρεμένη ιστορία, με μια μαγική πτήση με ένα Καπρόνι 133 πάνω από τα μυστηριώδη εδάφη της Ανατολικής Αφρικής;» Η ερώτηση αυτή, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου Μια Πτήση Μαγική της Giovanna Giordano που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, συμπυκνώνει όλη την υπόθεση του μαγευτικού αυτού πονήματος και σε προτρέπει να αφεθείς στην «μαγική πτήση» του Τζούλιο Τζαμό πάνω από τα εδάφη της Αβησσυνίας. Με φόντο τον Β' Ιταλοαιθιοπικό πόλεμο (Οκτώβριος 1935 – Μάιος 1936), αλλά και τις συρράξεις μεταξύ των δύο χωρών που προηγήθηκαν και ακολούθησαν, η Giordano σχεδόν με παιδική αθωότητα και όχι με αφέλεια, διηγείται την ιστορία ενός νεαρού ρομαντικού αεροπόρου που προσγειώνεται στην Ανατολική Αφρική χωρίς να γνωρίζει την αποστολή του. Ο Τζαμό είναι ονειροπόλος, βρίσκει την ελευθερία του μονάχα στον αέρα μ

Mark Lanegan: Ένα σύντομο Παραλήρημα κι ένα Ευχαριστώ

Εικόνα
Within your lonely room I hear you whisper see you soon I sense a dying spark I watch you falling through the dark Goodbye my friend Thank you for the dream. M.L.   Είναι από εκείνα τα ξαφνικά, τα απίστευτα, που νομίζεις ότι κάποιος σου κάνει πλάκα, ότι ο ίδιος σου κάνει πλάκα. Δεν μπορεί να έφυγε έτσι απλά, τόσο γρήγορα και τόσο νωρίς. Θα μου πεις, ποιος το ορίζει το νωρίς; Σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να ζήσει κι άλλο, να δημιουργήσει κι άλλα σπουδαία πράγματα, να γράψει κι άλλα σπουδαία τραγούδια, να φτιάξει κι άλλους σπουδαίους δίσκους. Κι αυτοί λένε ότι έφυγε κι εσύ δεν μπορείς ούτε θέλεις να το πιστέψεις. Ο Mark Lanegan έφυγε εχθές το βράδυ από την ζωή κι εγώ εδώ ξεχύνομαι σε ένα ασυνάρτητο παραλήρημα, χωρίς συνοχή, για να μπορέσω με κάποιον τρόπο να χωνέψω αυτήν την είδηση, αλλά και πάλι δεν γίνεται τίποτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να πεις ένα ευχαριστώ που υπήρξε ο άνθρωπος αυτός, που μας έδωσε έργο, που άφησε τις μελωδίες και τις ιστορίες του