Mark Lanegan: Ένα σύντομο Παραλήρημα κι ένα Ευχαριστώ

Within your lonely room
I hear you whisper see you soon
I sense a dying spark
I watch you falling through the dark

Goodbye my friend
Thank you for the dream.

M.L.

 

Είναι από εκείνα τα ξαφνικά, τα απίστευτα, που νομίζεις ότι κάποιος σου κάνει πλάκα, ότι ο ίδιος σου κάνει πλάκα. Δεν μπορεί να έφυγε έτσι απλά, τόσο γρήγορα και τόσο νωρίς. Θα μου πεις, ποιος το ορίζει το νωρίς; Σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να ζήσει κι άλλο, να δημιουργήσει κι άλλα σπουδαία πράγματα, να γράψει κι άλλα σπουδαία τραγούδια, να φτιάξει κι άλλους σπουδαίους δίσκους. Κι αυτοί λένε ότι έφυγε κι εσύ δεν μπορείς ούτε θέλεις να το πιστέψεις.

Ο Mark Lanegan έφυγε εχθές το βράδυ από την ζωή κι εγώ εδώ ξεχύνομαι σε ένα ασυνάρτητο παραλήρημα, χωρίς συνοχή, για να μπορέσω με κάποιον τρόπο να χωνέψω αυτήν την είδηση, αλλά και πάλι δεν γίνεται τίποτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να πεις ένα ευχαριστώ που υπήρξε ο άνθρωπος αυτός, που μας έδωσε έργο, που άφησε τις μελωδίες και τις ιστορίες του εδώ και δεν τις πήρε κι αυτές μαζί του. Ένα ευχαριστώ πρέπει να πεις και τίποτα άλλο. Όσα ήταν να δώσει τα έδωσε.

Και τα έδωσε όλα.

Όσοι δεν γνωρίζετε τον Mark Lanegan και δεν έχετε ακούσει τα τραγούδια του, σας παροτρύνω να το κάνετε άμεσα. Ξεκινήστε από όποιον δίσκο σας κάνει κλικ το εξώφυλλο, ξεκινήστε από όποιον σας προτείνει το ένστικτό σας. Δεν έχει μεγάλη σημασία· όποια κι αν είναι η αφετηρία, ο δρόμος είναι μαγικός, το ταξίδι συναρπαστικό. Αυτή η βελούδινη, ζεστή και τραχιά φωνή, θα σας παρασύρει σ' έναν κόσμο ονειρικό, σε μια γλυκιά μελαγχολία, σε μελωδίες που ξυπνούν αισθήματα δυνατά, που γεμίζουν το στέρνο φως. Ακούστε τους δίσκους με την Isobel Campbell (Ballad of the Broken Seas [2006], Sunday at Devil Dirt [2008], Hawk [2010]), ακούστε τους δίσκους με την μπάντα του (Mark Lanegan Band), ακούστε τους solo δίσκους του, ακούστε τα όλα. Αφιερώστε τον χρόνο σας στην μουσική του και θα κερδίσετε πολλές εμπειρίες. Και κάθε φορά που θα ακούτε ξανά κάποιο έργο του θα κερδίζετε περισσότερες.

Ενώ τίποτα δεν γεννιέται από το μηδέν, κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να δημιουργούν κόσμους οικείους και ολοκαίνουριους ταυτόχρονα. Κόσμους που σου θυμίζουν κάτι και δεν σου θυμίζουν τίποτα. Σου δημιουργούν την έκπληξη με την πρώτη ακρόαση, με την πρώτη ματιά και κάπως έτσι αποφασίζουν να φύγουν. Αναπάντεχα, ξαφνικά, δημιουργώντας ξανά την έκπληξη, δυσάρεστη αυτή τη φορά, που όμως δεν σε αποθαρρύνει ούτε μια στιγμή από το να είσαι ευγνώμων γι' αυτό που υπήρξαν και για αυτά που έφτιαξαν. Το παίρνεις απόφαση πως ήταν μέχρι εδώ, πως δεν έχει άλλο. Ήταν μια ευτυχής συγκυρία το να υπάρξουν και κάθε μέρα θα το νιώθεις περισσότερο. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που μας αποχαιρετά σιωπηλά και γρήγορα. Διότι κάποιοι άνθρωποι έζησαν μια ζωή για δέκα και δημιούργησαν τόσες κι άλλες τόσες για να έχουν αυτοί κι ύστερα εμείς δεκανίκια να μας κρατούν σε δύσκολες στιγμές και σε χαρμόσυνα γεγονότα.

Κάπως έτσι χαράζονται στη μνήμη και τους παίρνουμε μαζί μας για το υπόλοιπο. Έφυγαν, αλλά θα είναι εδώ. Αυτά μπορούμε να καταφέρουμε οι άνθρωποι και δεν είναι λίγο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Mark Lanegan κι όχι ακόμα ένα αντίο. Μαζί θα φύγουμε. Με αυτόν και με όσους αγαπάμε. Γιατί είναι δικοί μας και κανενός. Είναι εμείς, είναι όλοι και κανείς.

Τα λέμε στον δρόμο.

Θανάσης Πάνου