Γιάννης Αγγελάκας & οι 100oC - Έχω Κέφια

 Ακόμα και στην άκρη του γκρεμού σαν έφτασα
Δεν δίστασα, δεν δείλιασα, είπα δεν σταματάω
Κι όσοι με είδαν να γκρεμίζομαι γελάστηκαν
Απ' τ' άσπρα σύννεφα κρεμάστηκα κι ακόμα περπατάω.
Γ.Α.

Ο Γιάννης Αγγελάκας και οι 100oC συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στην δισκογραφία το 2016 στο άλμπουμ «Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» (Alltogethernow, Feelgood Records). Η δεύτερη δισκογραφική συνεργασία τους έρχεται φέτος με το άλμπουμ «Έχω Κέφια» που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 6 Μαΐου από την Alltogethernow και το Ogdoo Music Group.

Ο Αγγελάκας μετράει κοντά σαράντα χρόνια μουσικής παρουσίας (το πρώτο άλμπουμ από τις Τρύπες κυκλοφόρησε το 1985) και μέσα σε αυτά, έχει καταφέρει ουκ ολίγες φορές να ξυπνήσει ξανά και ξανά κοιμισμένες εκφάνσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Πάντοτε επαναστατικός, πάντοτε επίκαιρος, με λόγο κοφτερό, άκρως ποιητικό, με μια συνθετική και στιχουργική ιδιαιτερότητα που χαρακτηρίζει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες.

Στο νέο του άλμπουμ δεν λείπει τίποτα από όλα αυτά. Παρ' όλο που τα περισσότερα καινούρια τραγούδια του είναι πιο αυτοαναφορικά, πιο προσωπικά, με έντονο αυτοσαρκασμό, δεν λείπουν οι στοχευμένες σφαίρες στη μιζέρια της νεκρής μας εποχής («Οι Άνθρωποι Που Ζούνε Σαν Νεκροί») και στην υποδαύλισή της από τυραννικά κυβερνητικά μοντέλα («Νεοφιλελεύθερος Προφήτης»). Ωστόσο, στο σύνολό του ο δίσκος υστερεί σε κάτι βασικό: στο να προσφέρει κάτι καινούριο ή έστω να μας θυμίσει κάτι παλιό με διαφορετικό τρόπο. Η θεματική των τραγουδιών του Αγγελάκα, έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Βρίσκει, όμως, τις περισσότερες φορές τον τρόπο να ειπωθούν ξανά η αλήθεια, η αγανάκτηση, το όνειρο, με εναλλακτικά συστατικά τόσο στην μουσική όσο και στις λέξεις. Στο «Έχω Κέφια», κατά την γνώμη μου, δεν το πετυχαίνει αυτό. Καταπιάνεται όπως πάντα με τις εμμονές του (πράγμα λογικό και σεβαστό – δύσκολο ένας καλλιτέχνης να ξεφύγει από αυτές), χωρίς όμως να μας τις γνωρίσει από άλλη οπτική γωνία. «Ακούω τον ουρανό να γελάει», «Σαν φύλλο στον αέρα», «Άσπρη νύχτα», «Ο λύκος που κατάπια», θυμίζουν παλαιότερα τραγούδια του («Μέσα μου ο αέρας που φυσά», «Μαύρη νύχτα» κ.α.) και δυστυχώς όχι μόνο στους τίτλους τους.

Εκείνο που φανερά ξεχωρίζει και θα λέγαμε πως είναι αυτό που περιμέναμε να ακούσουμε, είναι το πρώτο τραγούδι του δίσκου και promo single, «Ακόμα περπατάω». Σαν απολογισμός ή φόρος τιμής σε μια πορεία που έχει χαρίσει αμέτρητες συγκινήσεις, αυτό το «ακόμα περπατάω» είναι ελπιδοφόρο και αναζωογονητικό. Πέφτουμε και σηκωνόμαστε ξανά κι ακόμα περπατάμε.

Σε κάτι, επίσης, σημαντικό που υστερεί αυτός ο δίσκος είναι στην ευρηματική ενορχήστρωση. Τα περισσότερα κομμάτια είναι στεγνά και άοσμα με ένα γκρίζο χρώμα να πλανιέται γύρω τους. Και η ψιθυριστή, σχεδόν σιωπηλή, φωνή του Αγγελάκα στο σύνολο του δίσκου, παρ' ότι γοητευτική σε συνδυασμό με τον τραγουδιστικό του τρόπο, αφήνει το ενδιαφέρον του ακροατή να λακίσει πολύ γρήγορα.

Το «Έχω Κέφια», σίγουρα δεν είναι η καλύτερη δημιουργία του Γιάννη Αγγελάκα. Λείπει η φλόγα και αρκετές δόσεις έμπνευσης όπως έχουμε συνηθίσει από τον ίδιο και τα εκάστοτε γκρουπ του. Είναι, ωστόσο, μια ακόμη προσθήκη στο πλούσιο έργο του, μια ανάγκη του ίδιου να τραγουδήσει όσα άοκνα των κυκλώνουν και δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Και το ότι ο Γιάννης Αγγελάκας δεν μένει σε ησυχία, είναι κάτι σημαντικό που είμαστε ευγνώμονες για αυτό και τρέφουμε βαθιά εκτίμηση. Δεν γίνεται να σταματήσουμε να τον αγαπάμε, έτσι κι αλλιώς.

Θανάσης Πάνου
Ο νέος δίσκος του Γιάννη Αγγελάκα και των 100oC Έχω Κέφια κυκλοφορεί σε CD και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από το Ogdoo Music Group και την Alltogethernow και αναμένεται να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο.