Αχ βρε Ελλάδα μου... - Γιώτα Μουργελά

Αχ βρε Ελλάδα μου, ποτέ δεν μαθαίνεις. Μια ζωή τρώγεσαι μόνη σου. Άνοιξε λίγο το βιβλίο της Ιστορίας σου. Δεν απορείς με τους εμφυλίους σου; Πολλοί μαζεύτηκαν ε;

Αχ βρε Ελλάδα μου, είσαι μια απ' τις πιο όμορφες χώρες. Όμως γιατί ασχημαίνεις;

Τα ωραία σου νησιά καίγονται κι εμείς κοιτάμε. Αστυνομία ενάντια στο λαό; Μπα, Έλληνας ενάντια σ' Έλληνα; Το πιο σωστό, άνθρωπος ενάντια σε άνθρωπο κι αυτό με θλίβει πιο πολύ. Σε κάθε δύσκολη ώρα για σένα οι άνθρωποί σου, αυτοί που έθρεψες με την γης σου, σου γυρίζουν την πλάτη τάχα για το καλό σου.

Αχ βρε Ελλάδα μου πώς ξεγελιέσαι έτσι;

Δεν έμαθες τα παιδιά σου να είναι αγαπημένα μαζί; Εμένα η μάνα μου πάντα μου λέει «ό,τι και να γίνει στην ζωή σου να μιλάς πάντα με την αδελφή σου, αυτή θα 'ναι το στήριγμά σου», εσύ γιατί δεν μαθαίνεις τα παιδιά σου να είναι το ένα στήριγμα στο άλλο; Στις δύσκολες ώρες πρέπει να είμαστε ενωμένοι κι όχι διχασμένοι και να μην ξεχνάμε αυτό το χαρακτηριστικό που μας ξεχωρίζει απ' τους άλλους οργανισμούς· την ανθρωπιά μας.

Ξέρω δύσκολοι καιροί για παραμύθια, αλλά μωρέ Ελλαδίτσα μου θυμήσου τις αρετές σου και βοήθα. Βοήθα όπως μόνο εσύ ξέρεις. Σ' έχω ζήσει και ξέρω ότι έχεις αρετές και ήθος ζηλευτό. Μην το κρύβεις, δεν είναι μυστικό. Αχ βρε Ελλαδίτσα μου θυμήσου...

Δεν συνηθίζω να θίγω τέτοια ζητήματα και ούτε αναμειγνύω πολιτικές πεποιθήσεις, μιλάω απλά γι' ανθρώπους. Και όποτε εμείς οι άνθρωποι ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι πληγώνομαι...

Γιώτα Μουργελά