Όχι κανείς δεν είπε ότι ο έρωτας είναι εύκολο πράγμα

  Όχι κανείς δεν είπε ότι ο έρωτας είναι εύκολο πράγμα. Όταν έρχεται μοιάζει με καυτή χιονοθύελλα που σε τυφλώνει και φέρνει τούμπα ότι είχες μέχρι τώρα δεδομένο. Όταν εκπληρώνεται μοιάζει με ρέιβ πάρτι γεμάτο χορό, ποτό, τσιγάρα και κοκαΐνες. Όταν απορρίπτεται μοιάζει με χώμα ξερό που σε παραλύει και σκεπάζει τα σαπισμένα σεντούκια και βαραίνει τα βλέφαρα. Όταν φεύγει γίνεται καημός αναίτιος κι ύστερα από καιρό μια απλή ανάμνηση σαν ξεθωριασμένο εισιτήριο.

  Όχι κανείς δεν είπε ότι οι γυναίκες είναι εύκολα πλάσματα. Όχι κανείς δεν είπε ότι οι άντρες είναι κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι ερωτεύονται όταν βαριούνται τον εαυτό τους*. Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Γιατί η πορεία μέχρι τον θάνατο είναι τόσο βαρετή που εμείς οι άνθρωποι μέσα στο ανεξερεύνητο υποσυνείδητό μας παρακαλάμε για χαστούκια, κλωτσιές και αναποδιές για να απασχολούμε τον αμείλικτο χρόνο. Και στο περιφρονημένο μας συνειδητό βαφτίζουμε την αλήθεια ψέμα και το αντίστροφο. Μόνο που ο χρόνος βγαίνει πάντα κερδισμένος. Κι εμείς οι άνθρωποι, τα πιο αχάριστα όντα που υπήρξαν ποτέ σε αυτό το σύμπαν, βγαίνουμε πάντα χαμένοι από τους γελοίους προβληματισμούς μας.

  Βλέπουμε λάκκο και πέφτουμε. Βλέπουμε αγκαλιά και τρέχουμε. Μακριά. Κάπως έτσι πάει.

  Όχι κανείς δεν σου είπε ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Αλλά και κανείς δεν σου είπε ότι δεν είναι. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις μπροστά σου. Και να αγγίξεις όλα όσα έχεις. Άλλα με τα χέρια, άλλα με την σκέψη, άλλα με την καρδιά. Έπειτα να κλείσεις τα μάτια και να σκύψεις ταπεινά το κεφάλι. Και να σχηματίσεις, εκεί μέσα στον σκοτεινό πίνακα που σκηνοθετείς όλα τα φαντασμαγορικά σενάρια της κακιάς ώρας, με μεγάλα κόκκινα φωτεινά γράμματα μια επιγραφή που να λέει το εξής: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

  Κι ύστερα άμα θες μπορείς να κλάψεις. Θα σε εξαντλήσει και θα κοιμηθείς. Θα κοιμηθείς ήρεμος. Και θα ξυπνήσεις ήρεμος. Και δεν θα 'χει τίποτα πια σημασία.

  Γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει σημασία.

  Όχι κανείς δεν είπε ότι μπορείς να ξεφύγεις από τη συνήθεια. Αυτή είναι η πραγματική βασίλισσα της ανθρωπότητας. Κι όποιος την αντιμετωπίσει γίνεται βασιλιάς του ατέρμονου βασιλείου του.

  Όχι κανείς δεν είπε ότι τα λάθη δεν είναι απαραίτητα. Τα λάθη είναι οι διάδοχοι της συνήθειας στην βασιλεία της ανθρωπότητας. Τα λάθη είναι ό,τι πιο σημαντικό πράττει ένας άνθρωπος. Κι ό,τι πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να τα αγκαλιάσει και να τα αποδεχτεί.

  Και να σου πω και κάτι τελευταίο; Οι άνθρωποι κάνουν τις επιλογές τους και μαθαίνουν να ζουν με αυτές και τις συνέπειές τους. Και στο τέλος κανένας μας δεν μπορεί να ξεχάσει τις λασπωμένες λακκούβες που τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο.

Θανάσης Πάνου
*Φράση από το βιβλίο Η τέχνη της χαράς της Goliarda Sapienza