Συζητήσεις στο σούρουπο

1.

Νιώθω πως ό,τι και να γράψω κάποιος το έχει πει. Όλες οι λέξεις που κατεβαίνουν τρέχοντας την πλαγιά, ξέρω ότι κάποτε θα σκοντάψουν και θα με πληγώσουν. Θα πάρουν εκδίκηση μέσα από τις λέξεις των άλλων. Καθώς σκέφτομαι ότι δε μπορώ να γράψω , συνειδητοποιώ ότι κάτι έχω κάνει.

Όταν δε μπορείς να γράψεις, γράψε γι' αυτό. Μπορεί αύριο να γράψεις ένα βιβλίο.

2.

Αναρωτιέμαι

(αυτή τη λέξη

τη χρησιμοποιώ πολλές φορές τελευταία)

τι νόημα έχει

να ψάχνεις νοήματα

όταν η ζωή η ίδια

δεν έχει κανένα νόημα.

Κι αναρωτιέμαι

(άλλη μία φορά)

γιατί γράφω ποιήματα.

Μάλλον για να πλησιάζω

τον θάνατο

ή τέλος πάντων

γιατί κάπως

πρέπει να ερωτεύεσαι.

3.

Κάποιος μπορεί να μας αλλάξει;

ή κάτι

ένα βιβλίο

μια λέξη;

Και γιατί να μας αλλάξει;

Δεν υπάρχει άλλος σαν εμένα

ούτε σαν εσένα.

Πρέπει να εφεύρω

καινούρια λάθη

δε μου φτάνουν

αυτά που έχω.

Ούτε εγώ μου φτάνω πια.

Πρέπει να εφεύρω

καινούρια πάθη.

4.

Τελικά

υπάρχουν πολλοί τρόποι

να κρυφτείς.

Αλλά μπροστά

σε κάτι αληθινό

όπως η μουσική, ένα βιβλίο

μια λέξη, ένα βλέμμα

ένα σώμα και μια ψυχή

το ψέμα λιποθυμάει

κι ένα πιστολάκι καυτό

στεγνώνει το μακιγιάζ του ηθοποιού

και τότε μπαίνεις

στο παιχνίδι των ενστίκτων

όπου η ήττα είναι μάθημα

και η νίκη είναι δρόμος

πληρότητας.

5.

Μην απελπίζεσαι αγάπη μου

σημασία δεν έχει τι θα πεις,

αλλά ποιον δρόμο θα δημιουργήσεις

μέχρι να φτάσεις

σε αυτό που έχεις να πεις.*

Θανάσης Πάνου
*επηρεασμένο από λόγια του Οδυσσέα Ιωάννου.