Κάτω απ' το βλέμμα σου
Κλαίω
κάτω απ' το βλέμμα
σου
για να μην σε ταράξω.
Ψάχνοντας
τον εαυτό μου
και
ένα χέρι
που κρατάει δυο άστρα.
Δεν θα μείνει κανείς
πίσω
να φυλάει τις λέξεις
μου.
Ίσως
να ξημερώσει
πίσω απ'
τα κάγκελα
των ονείρων.
Μη σταματάς να ονειρεύεσαι
δεν έχεις τίποτα·
έξω από εσένα.
Δεν είναι εκείνη
ούτε εκείνοι
ούτε
κανείς.
Είσαι εσύ.
Παίρνω στο χέρι
ένα δάκρυ
και
το πίνω για να ποτίσω
την ποίηση.
Και αν νομίζεις πως
τελείωσε
ξεκίνα ξανά.
Θα φύγουμε νωρίς
μαζί με τη νύχτα.
Κάτω απ'το βλέμμα σου
πεθαίνω
για να ζήσουν
οι επόμενοι.
Ανοίγω τον ουρανό
στα δύο
για να πάρω αέρα.
Θα ξεχαστούμε
και θα
ποδοπατηθούμε
για χρόνια ακόμα.
Έγειρε στον ώμο μου
γονάτισα μπροστά της
ανάμεσα
στα πόδια της.
Είδα ν' ανθίζει
ένας καθρέφτης·
μα δεν τον πρόλαβα.
Κάτω απ'το βλέμμα σου
γεννιέται
ο κόσμος μου
και πεθαίνει ο δικός σου.
Κάτω απ' το βλέμμα σου
γεννιέται η φύση
και πεθαίνεις εσύ.
Όταν γυρίσεις ανάποδα
μπορεί να καταλάβεις.
Καθώς την αγκάλιαζα
δεν
μιλούσε
και πόνεσαν
τ' αφτιά μου.
Γύρισα πίσω
με είδε
και για μια στιγμή
τυφλώθηκα.
Κάπως έτσι αρχίζουν
και
τελειώνουν όλα:
κάτω απ' το βλέμμα σου.
Θανάσης Πάνου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου