Κεφάλαιο Πέμπτο: Χρήστος Νινιός, ένας καημός που έγινε γράμμα στο θεό

Κλείνω τα μάτια κρύβω τα λόγια σαν παιδί

σβήνω και γράφω μα πάλι άδειο το χαρτί

Λέξεις πηδάνε στήνουνε γύρω μου χορό

πέφτουνε κάτω και σχηματίζουν σ' αγαπώ

Χ.Ν.

  Φτάνοντας αισίως στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσίασης νέων μουσικών, νομίζω ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω έναν ταλαντούχο συντοπίτη μου. Τον άκουσα πρώτη φορά σε δύο opening act συναυλιών. Της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και της Νατάσσας Μποφίλιου. Αγόρασα τους δύο (τότε) δίσκους του κι από τότε όποτε εμφανίζεται κοντά μου πηγαίνω να τον ακούσω. Μέσα στη δεκαετή και βάλε παρουσία του στο χώρο της μουσικής, έχει συνεργαστεί με αρκετούς συναδέλφους του, αλλά και με σημαντικούς στιχουργούς και μουσικούς της γενιάς του και όχι μόνο.

  Τα περισσότερα τραγούδια τα γράφει ο ίδιος και μουσική και στίχο. Η φωνή του βαθιά και τραχιά, σε ανατριχιάζει από το πρώτο άκουσμα και σε εντυπωσιάζει η έκτασή της. Οι κρητικές επιρροές του μπλέκονται με το ηλεκτρικό στοιχείο και τις λαϊκές αναφορές και παραδίδουν ένα αποτέλεσμα άρτιο και ταξιδιάρικο.

  Ο Χρήστος Νινιός στα δέκα χρόνια της δισκογραφικής πορείας του, έχει κυκλοφορήσει τρεις ολοκληρωμένους δίσκους. Όλα άρχισαν το 2009 με τον δίσκο “11+”. Η πρώτη του δισκογραφική απόπειρα είναι κάπως διαφορετική από τις δύο επόμενες, αλλά διόλου αμελητέα. Κυριαρχεί περισσότερο ένας ροκ-μπαλάντα ήχος και ο απλός στίχος που βγάζουν ένα όμορφο αποτέλεσμα κι έναν κατά κύριο λόγο ερωτικό χαρακτήρα. “Της αγάπης παλάτια” και “Δάκρυα μεταξένια” είναι δύο τραγούδια που προσωπικά ξεχώρισα. Μουσική και στίχους έχει γράψει εξ ολοκλήρου ο ίδιος, ενώ έχει αναλάβει και την ενορχήστρωση με την βοήθεια του Βασίλη Πιερρακέα και του Δημήτρη Θωμαΐδη.

  Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά θα αργήσει έξι χρόνια. Ωστόσο, ακούγοντας το αποτέλεσμα καταλαβαίνουμε ότι αυτό κάθε άλλο παρά αρνητικό μπορεί να είναι. Το “Γράμμα στο Θεό” κυκλοφόρησε το 2015 και το ομώνυμο τραγούδι, παρ' ότι μπήκε τελευταία στιγμή στον δίσκο ύστερα από την επιμονή του στενού συνεργάτη του Χρήστου καθώς και παραγωγό και ενορχηστρωτή του δίσκου Ευριπίδη Ζεμενίδη, έκανε τεράστια αίσθηση από την πρώτη του μετάδοση στα ερτζιανά. Κατά την γνώμη μου το “Γράμμα στο Θεό”, είναι η πιο σημαντική εργασία του Χρήστου Νινιού μέχρι στιγμής. Εδώ για πρώτη φορά συνεργάζεται και με άλλους στιχουργούς όπως η Μαριεύη Μήτρου και η Sunny Μπαλτζή, αλλά και με τον Νίκο Φραγκάκη. Ίσως η κορυφαία στιγμή του δίσκου να είναι το ντουέτο του με τον Χρήστο Θηβαίο στο τραγούδι “Γυναίκα” του τελευταίου, σε μια διασκευή του Νινιού.

  Το 2017 μας παρουσίασε την τρίτη του εργασία με τίτλο “Παράλληλες ζωές”. Όπως είχα γράψει και πέρσι σε ένα κείμενο για τον συγκεκριμένο δίσκο, οι συνεργασίες είναι πολλές πράγμα που δείχνει την ομαδικότητα και τον αλληλοσεβασμό που υπάρχει εν γένει στη μουσική και στους νέους εκπροσώπους της. Οι Έτερονήμισυ, ο Αργύρης Λούλατζης και ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης είναι μερικά απ' τα ονόματα που εμφανίζονται στην εργασία αυτή, όπως και αυτά της Μαριεύης Μήτρου, του Γιώργου Μυζάλη και του Ευριπίδη Ζεμενίδη. Δύο τραγούδια που αγαπήθηκαν είναι ο “Καημός” που λειτούργησε ως προπομπός του συγκεκριμένου άλμπουμ και το “Βάλε να πιω”.

  Ο Χρήστος Νινιός είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καλλιτέχνη βαθιά επηρεασμένου τόσο από την παραδοσιακή μουσική του τόπου μας όσο και του ροκ και ροκ εντ ρολ της δύσης. Το πάντρεμά τους κι εδώ είναι απόλυτα ταιριαστό και η ακρόασή του βάλσαμο στις ψυχές μας.

  Οι ζωντανές του εμφανίσεις, εκτός από τα δικά του κομμάτια, περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα από σπουδαίες στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας και των τραγουδιών που αγαπάει και τα ερμηνεύει με την δική του ξεχωριστή φωνή και μουσική άποψη.

  Τον Φλεβάρη που μας πέρασε κυκλοφόρησε μαζί με τους Έτερονήμισυ μια εξαιρετική διασκευή του τραγουδιού “Μέτρησα” του Νίκου Ζούδιαρη κι απ' ότι φαίνεται (και ελπίζουμε και θέλουμε) η συνεργασία τους θα έχει μέλλον.

  Είθε να μας χαρίσει κι άλλα τραγούδια και να καμαρώνουμε εμείς οι συντοπίτες του.

Θανάσης Πάνου