Τικ τοκ - Γιώτα Μουργελά

Τικ τοκ τικ τοκ αυτός ο επίμονος ήχος του ρολογιού δεν παύει να μου τρυπάει τα αυτιά...

Κοιτάζω το ρολόι. Δύο και τέταρτο δείχνουν οι δείκτες του και στο μυαλό μου ο ήχος όλο και δυναμώνει. Η σκέψη μου τρέχει. Τρέχει μέσα στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου. Σ' αυτά τα σοκάκια που φοβάμαι να περπατήσω ακόμα και την ημέρα. Ίσως γιατί εκεί κρύβεται ένα άλλο μου Εγώ, πιο σκοτεινό και πιο πληγωμένο.

Τικ τοκ τικ τοκ τα αυτιά μου βουίζουν πια...

Κοιτάζω το ρολόι και ήδη κοντεύει τέσσερις... Μου ξύνω τις πληγές λες και θέλω να με τιμωρήσω, τα μάτια μου βουρκώνουν και πλέον μουδιασμένη κοιτάζω το ταβάνι...

Τικ τοκ τικ ωχχχχχ πάψε κι εσύ με τρελαίνεις... Πήγε 6 παρά και το βλέμμα βαραίνει, η σκέψη εξατμίζεται...

Επιτέλους νίκησα... ή μήπως όχι;

Γιώτα Μουργελά