Εμείς πεθαίνουμε νέοι

Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί

μάτωσε ο ήλιος την ανατολή

κλαις κι αναστενάζεις, αχ ξενιτιά φωνάζεις

μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί.

Λευτέρης Παπαδόπουλος

Κάποιες φορές κυνήγησα το όνειρο

κι όπως όλοι έτσι κι εγώ

έχασα μιαν ελπίδα για το αύριο.

Όμως λίγο πιο πέρα

λίγο πιο δίπλα από εκεί που γεννήθηκε

το γέλιο το κρασί

και το ευτυχισμένο δάκρυ

λίγο πιο δίπλα

καίγεται ένα μικρό παιδί

και πιο ΄κει πνίγεται

κι εδώ αργοπεθαίνει

κι εμείς ερωτευόμαστε

και πεθαίνουμε νέοι

γιατί κουραστήκαμε από τόσους προβληματισμούς

και τόσα όνειρα ανεκπλήρωτα

και τόσο κρασί

και τόσο γέλιο

και τόσο ευτυχισμένο δάκρυ

κουραστήκαμε να περιμένουμε το αύριο

χωρίς να κυνηγάμε τις σκιές μας

κι έτσι αφήνουμε να καεί ένα παιδί

και να πνιγεί άλλο ένα

χωρίς να γράψει ποτέ η Ιστορία

τ' όνομά τους.

Θανάσης Πάνου