Κεφάλαιο Έβδομο: Γιάννης Παπαγεωργίου, από τη σιωπή στη φωνή

Η σιωπή νοηματοδοτεί το πριν και το μετά της γήινης ύπαρξης.

Η σιωπή “σπάει” με τη γέννηση και επανέρχεται με το θάνατο.

Εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο το ενδιάμεσο. Μέσα σε αυτό δρούμε και υπάρχουμε.

Μέσα σε αυτό γράφονται και τα τραγούδια.

Μιλούν για αυτό, αφουγκράζονται όμως το άλλο, εκείνο που προκαλεί το μεγαλύτερο θόρυβο, μες στην απέραντη ησυχία του...

Γ.Π.

  Ερχόμαστε από ένα μέρος σιωπηλό και καταλήγουμε στο τέλος πάλι εκεί. Η ζωή μας είναι βιαστική, περνάει και χάνεται, εξαφανίζεται, σκορπάει, το χθες μοιάζει μπερδεμένο κι άγνωστο όπως και το αύριο και το σήμερα παροδικό, στενό κι άπιαστο. Δεν έχει δεύτερη φορά κι είναι σκληρό το φως της δύσης...

  Αυτά κι άλλα πολλά θα μπορούσαμε να λέμε και να γράφουμε εσαεί. Η ερώτηση, όμως, είναι κατά πόσο κατανοούμε και συνειδητοποιούμε τις λέξεις και τις βαρύγδουπες φράσεις μας. Την απάντηση την έχουν δώσει πολλοί άνθρωποι κατά καιρούς, άλλοι την δίνουν κάθε μέρα, άλλοι κάθε στιγμή κι άλλοι πίνουν την ζωή γουλιά γουλιά με πάθος και δεν πεθαίνουν ποτέ.

  Κάποιοι λένε πως τα θέματα των τραγουδιών χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στον έρωτα και στον θάνατο. Όλα τα υπόλοιπα είναι είτε παράγωγα αυτών, είτε απόρροια. Καμιά φορά είναι και η σύμπραξή τους, αφού χωρίζονται μεταξύ τους από μια λεπτή κλωστή.

  Έτσι, λοιπόν, οι ανήσυχοι καλλιτέχνες πάντοτε βρίσκουν τον τρόπο να μας χαρίσουν την πιο φανερή αλήθεια και το πιο κρυφό νόημα της ύπαρξης μέσα σε λόγια απλά και συγκινητικά.

  Ένα τραγούδι είναι πάντοτε η αφορμή για να γνωρίσεις έναν τραγουδοποιό καλύτερα. Να πας να αγοράσεις έναν δίσκο του να τον ακούσεις και να ξεκινήσει μια καινούρια σχέση.

  Ο Γιάννης Παπαγεωργίου είναι ένας εξαιρετικός μουσικός και ζηλευτός κιθαρίστας, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Ιούλιο του 1989. Σπούδασε στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και συγκεκριμένα ασχολήθηκε με την παιδαγωγική της μουσικής, ενώ αργότερα αφοσιώθηκε στον αστικό λαϊκό πολιτισμό και ειδικότερα στην λαϊκή κιθάρα. Έχει συνεργαστεί με διάφορους καλλιτέχνες και μουσικά σχήματα και το 2018 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο “Από τη σιωπή στη σιωπή” που περιλαμβάνει δικά του τραγούδια σε μουσική και στίχο και συμμετέχουν ερμηνευτικά ο Ορφέας Περίδης και η Ναταλία Λαμπαδάκη.

  Ο δίσκος του “Από τη σιωπή στη σιωπή” περιλαμβάνει 12 δικά του τραγούδια που τα χαρακτηρίζουν οι λιτές ενορχηστρώσεις και η συνύπαρξη λαϊκών ήχων και ροκ μπαλάντας. Οι στίχοι του πρωτότυποι με εμφανείς παραδοσιακές ρίζες και στοιχεία λυρικού ποιήματος, κινούνται στις παρυφές του θανάτου και του έρωτα με απλότητα και ομορφιά, ενώ οι μελωδίες του απλές και ευρηματικές ταυτόχρονα, αγκαλιάζουν τις λέξεις με τρυφερότητα και χημεία. Το ίδιο καταφέρνει και με τις ιδιαίτερες ερμηνείες του με το αποτέλεσμα να είναι άρτιο. Ο Γιάννης Παπαγεωργίου με τον δίσκο αυτόν ανοίγει έναν νέο κύκλο, όχι μόνο στην δική του καριέρα, αλλά και στον τρόπο έκφρασης. Ειδικά με το ομότιτλο τραγούδι “Από τη σιωπή στη σιωπή” όπου μας λέει: ούτε μνημόσυνα, ούτε ευχές, ούτε λαμπάδες για όσους φύγαν/ ούτε θλιμμένες προσευχές και στεναγμούς για όσα δεν είδαν, ούτε λυγμούς, ούτε θυμό για εκείνον που έκλεισε την πόρτα/ βρήκε της γης το μυστικό κι άλλη δεν του 'χει μείνει βόλτα. Και στο ρεφρέν του τραγουδιού “Της γης μια λεπτομέρεια: της γης μια λεπτομέρεια, του σύμπαντος μια τρίχα/ κι εγώ τον κόσμο νόμιζα στα πόδια μου πως είχα/ πρέπει να ψάχνεις τα πολλά, μα να χωράς στα λίγα/ να'ναι η στεριά στα μακρινά, στα κοντινά η πυξίδα.

  Τον Μάιο του 2019 κυκλοφόρησε ένα τραγούδι-κρουαζιέρα στα νησιά του Αιγαίου, “Σε μια βαλίτσα” σε στίχους και μουσική του ίδιου.

  Ο Γιάννης Παπαγεωργίου είναι ένα ακόμη φωτεινό παράδειγμα νέου ταλαντούχου μουσικού και τραγουδοποιού, με πλήρη αφοσίωση στο μουσικό όργανο της κιθάρα και της μουσικής εν γένει. Είναι, επίσης, μέλος της ρεμπέτικης κομπανίας “ΤέΤΡΙΣ” που την απαρτίζουν ο ίδιος, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και ο Ηλίας Βαμβακούσης. Οι τρεις αυτοί νέοι ταλαντούχοι τραγουδοποιοί ενώνουν τις δυνάμεις και τις κιθάρες τους και μας συστήνουν με τον τρόπο τους το αστικό λαϊκό μας τραγούδι.

  Τέτοιοι μουσικοί αξίζουν την προσοχή μας και την ακρόαση των εμπνεύσεών τους για να μας θυμίζουν τα παλιά και να μας ξεναγούν σε νέα μονοπάτια. Έχουν το μεράκι, την γνώση και την αγάπη να μας θυμίζουν ότι η αληθινή πηγαία έμπνευση δεν θα πάψει ποτέ της να υπάρχει.

Θανάσης Πάνου