Κεφάλαιο Ενδέκατο: Λάργκο, με κλαρίνο κι ηλεκτρισμό

Απέναντι σ' αλλόγλωσσους αμόρφωτοι νταήδες

κι αν άλλες γλώσσες έχουμε ίδιοι είμαστε αδελφέ μου,

ίδια τα μάτια κι οι ψυχές τα όνειρα κι οι ελπίδες

κι ίδια καταλαβαίνουμε το μίσος του πολέμου.

Γιώργος Κοκτσίδης

  Έχουμε ξαναπεί πολλές φορές πως η μαγεία της σύγχρονης μουσικής βρίσκεται στο πάντρεμα των πολλών ερεθισμάτων. Οι πολλές και εύκολα προσβάσιμες πληροφορίες γίνονται ένα καλό και ακριβό δώρο όταν αξιοποιούνται, γίνονται γνώσεις και δημιουργούν καινούριους κόσμους. Πολλοί καλλιτέχνες και πολλά συγκροτήματα το επιδιώκουν και το καταφέρνουν αυτό, προσφέροντας ήχους τόσο πρωτόγνωρους όσο και πρωτότυπους.

  Στο ενδέκατο κεφάλαιο παρουσίασης νέων μουσικών θα παρουσιάσουμε ένα συγκρότημα που μας έχει απασχολήσει πολύ τα τελευταία χρόνια και που η μουσική και ο στίχος του αποτελούν μεστή, καθαρή και ποιητική έκφραση της εποχής. Μετρώντας αρκετές live εμφανίσεις, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και έχοντας κυκλοφορήσει δύο ολοκληρωμένους δίσκους, οι Λάργκο διαθέτουν ένα ανήσυχο πνεύμα που προσδίδει στα τραγούδια τους μια αύρα ξεχωριστή και οικεία, σαν να ήρθαν μαζί μ' αυτά απ' την αρχή του κόσμου.

  Οι Λάργκο αποτελούνται από εφτά μέλη, τον Κωσταντή Παπακωνσταντίνου (ηλεκτρική κιθάρα, φωνή), τον Τάσο Κοφοδήμο (ακουστική κιθάρα, φωνή), τον Παύλο Μέτσιο (τρομπέτα, φωνητικά), τον Φίλιππο Φασούλα (κλαρίνο), τον Μανώλη Σταματιάδη (ακορντεόν, synth), τον Πάνο Βουλγαράκη (ηλεκτρικό μπάσο) και τον Κώστα Αναγνώστου (τύμπανα). Ο καθένας με τις διαφορετικές του επιρροές και όλοι μαζί με κοινή θέληση κι αγάπη, δημιουργούν ένα κράμα ροκ μουσικής με ποικιλία στους ρυθμούς, πλαισιωμένο από μελωδικές γραμμές ηλεκτρικής κιθάρα, τρομπέτας και ακορντεόν, όπως λένε και οι ίδιοι.

  Η πρώτη τους δισκογραφική εργασία που κυκλοφόρησε το 2016 με τίτλο το όνομα του συγκροτήματος, έμελλε να στρέψει την προσοχή πολλών ανθρώπων πάνω τους. Ιδιαίτερα με το τραγούδι “Απ' την αρχή του κόσμου” σε στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου που έγινε μεγάλη επιτυχία, αλλά και με το “Κωλοχανείο” ξανά σε στίχους του Θανάση. Το πρώτο μας μιλάει για την θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου και μας επισκέπτεται εκεί αναίτια εκεί που δεν το περιμένουμε και το άλλο για τις ύαινες του φασισμού και τα φρικιά της απληστίας. Τα δύο εκπληκτικά ορχηστρικά κομμάτια “Ταβέρνα” και “Victims of the system” πλαισιώνουν υπέροχα τον δίσκο και μας ταξιδεύουν ακόμα βαθύτερα στον μουσικό κόσμο των Λάργκο. Ο δίσκος μας αποχαιρετά με το τραγούδι “Λόλα να ένα μήλο” ένα ποίημα του Δαβίδ Σαμιάν που μας μιλάει για την ομορφιά που όλο την ψάχνουμε υπνωτισμένοι.

  Οι μουσικές όλες υπογράφονται από τον Κωσταντή Παπακωνσταντίου, όπως συμβαίνει και στο δεύτερο προσωπικό τους άλμπουμ με τίτλο “Τα λάθη” που κυκλοφόρησε φέτος. Εκτός από τα ορχηστρικό “Limbo” που έφτιαξαν άλλα δύο μέλη του γκρουπ, ο Κώστας Αναγνώστου και ο Παύλος Μέτσιος και τον “Λαγό” του Θανάση Παπακωνσταντίνου, όλα τα άλλα τραγούδια είναι σε μουσικές του Κωσταντή. Για τον δίσκο αυτόν έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο όταν κυκλοφόρησε (https://www.pastafloramag.gr/cook-the-mind/akoysame-ta-lathi-apo-largko-pasta-flo/ ), ωστόσο εδώ θέλω να προσθέσω μερικά λόγια για τα τρία αγαπημένα μου κομμάτια. Με πρώτο απ' όλα το ομότιτλο “Τα λάθη” σε στίχους του Γιώργου Κοκτσίδη, ένα τραγούδι γερή γροθιά στο φασισμό, δεύτερο το “Περιπατητές του κόσμου” σε στίχους και ερμηνεία των Social Waste που σπάει τον νοσηρό κλοιό της κανονικότητας και τρίτο το ορχηστρικό “One step closer” που νομίζω πως θα μπορούσα να το ακούω χωρίς καμία παύση για το υπόλοιπο της ζωής μου.

  Συνοψίζοντας, με λίγα λόγια θα λέγαμε πως οι Λάργκο είναι η φωνή της συνείδησής μας, η έκφραση της εποχής. Ντύνουν όμορφες ιστορίες με ουσία, με ηλεκτρισμό και μελωδικότητα κι άλλες φορές σε παίρνουν πάνω στα στρώματα της μουσικής τους σ' ένα ταξίδι που εύχεσαι να μην έχει τέλος. Παρ' ότι έχουν διανύσει λίγα χρόνια δισκογραφικής πορείας, το ύφος τους είναι αρκετά ώριμο και καθιερωμένο, με την διάθεση για πειραματισμό να μην τους εμποδίζει να μας συστήνουν διαφορετικές μουσικές προτάσεις.

  Έχοντας ποίηση, επινοητικότητα και κυρίως αγάπη γι' αυτό που κάνουν οι Λάργκο δημιουργούν την μουσική που πάντα θέλαμε να ακούσουμε.

Θανάσης Πάνου