Κεφάλαιο Δέκατο: Μάγδα Βαρούχα, όνειρα και κλεμμένα φιλιά

Κι είναι τα βράδια μου καρφιά

μαλώνουνε δίχως να τ' αγγίξω,

σαν μαραμένα γιασεμιά

άνθη μ' αγκάθια να στολίσω.

Μ.Β.

  Οι φρέσκες παρουσίες στον χώρο της μουσικής, οι νέες νότες, οι νέες ιδέες, οι νέες φωνές είναι ευλογία και μια φωτεινή ένδειξη ελπίδας. Κάποια πράγματα συνεχίζουν να προχωρούν και να εξελίσσονται. Σαφώς όταν γίνεται κάτι τέτοιο στην τέχνη η σιωπηλή μας ευγνωμοσύνη είναι μεγαλύτερη. Η τέχνη είναι το καταφύγιο του ανθρώπου σε δύσκολες και χαρούμενες στιγμές. Κι όπως έχουμε ξαναπεί, η μουσική είναι η μαζικότερη των τεχνών.

  Πριν δυο-τρία χρόνια έπεσε στην αντίληψή μου ένα τραγούδι με τίτλο “Όνειρα” σε μουσική και στίχους του Άρη Κλεισούρα. Το τραγούδι μου άρεσε, η φωνή με εντυπωσίασε. Ωστόσο, δεν έβρισκα κάτι ολοκληρωμένο για να αποκτήσω μια πιο σφαιρική άποψη. Άλλη μια ιδέα πήρα πέρσι με το “Ξέρω μια χώρα” κι ένας μικρός ενθουσιασμός άρχισε να γεννιέται. Κι ύστερα κυκλοφόρησε το “Μυρίζει βροχή”...

  Στο τέλος του Μάρτη που μας πέρασε η Μάγδα Βαρούχα κυκλοφόρησε τον πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο με τίτλο “28 και κάτι”. Περιλαμβάνει 11 τραγούδια τα περισσότερα σε στίχους και μουσική της ίδιας καθώς κι ένα ντουέτο με τον Χρήστο Θηβαίο στην πολύ όμορφη μπαλάντα “Δεν θα γεράσουμε μαζί”.

  Τα περισσότερα τραγούδια κυμαίνονται σε ύφος κιθαριστικής μπαλάντας με φανερές επιρροές από τα παραδοσιακά γυρίσματα σε μερικά από αυτά, αλλά και από τις μελωδικές γραμμές της soul και της jazz. Όλα μαζί δημιουργούν μια γλυκιά πανδαισία ερωτικών και “οικογενειακών” ιστοριών, απωθημένων, εσωτερικών ανισορροπιών και μοναχικών συλλογισμών όπως το “Πριν το ναι” ένα τραγούδι του στενού συνεργάτη της Άρη Κλεισούρα που υπογράφει επίσης το “Πότε θα σε ξαναδώ” και τη μουσική στο “Άρωμα ξένων”. Τα “Κλεμμένα φιλιά” που έχουν κάνει πολύ καλή αίσθηση (και δικαίως), όπως και το “Μυρίζει βροχή” που νομίζω ότι είναι απ' τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει τελευταία, σχηματίζουν μια ιδέα για την ιδιαιτερότητα του τραγουδοποιητικού χαρακτήρα της Μάγδας. Βέβαια, το “Δεν είναι σωστό” μοιάζει να ανατρέπει ευχάριστα αυτή την εντύπωση. Μια εξομολόγηση αμαρτιών σε ρυθμό πιο χορευτικό και μεθυστικό. Το παζλ συμπληρώνεται με το σπαρακτικό “Πότε θα σε ξαναδώ” και το εξίσου συγκινητικό και μοναχικό “Γείτονες” μέσα απ' το οποίο αποδέχεται την ερημιά με στίχο όπως: θα λέω, ε και τι έγινε, τι είναι η μοναξιά/ μια φίλη που όσο πάει και μου μοιάζει. Όσο κι αν ζούμε “Σε λάθος μπαλκόνια” με δυο τοίχους για θέα, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να κρατάμε και να κοιτάζουμε τ' αστέρια και η Μάγδα Βαρούχα μας το λέει με άλλο ένα εξαιρετικό τραγούδι. Ο δίσκος κλείνει μιλώντας μας για όνειρα που μερικές φορές γίνονται εφιάλτες, με τα δύο πρώτα της τραγούδια που κυκλοφόρησαν το 2016 και το 2015 αντίστοιχα, το “Άρωμα ξένων” και τα “Όνειρα”.

  Η Μάγδα Βαρούχα είναι άλλη μια νεανική παρουσία που μπαίνει πολύ δυναμικά στον χώρο της μουσικής και η πρώτη της ολοκληρωμένη δισκογραφική εργασία είναι μια αρχή που ανοίγει τον δρόμο για μια πολλά υποσχόμενη δημιουργό που στα “28 και κάτι” χρόνια της εκφράζεται με ασυνήθιστη μουσική και στιχουργική ωριμότητα. Καταφέρνει να συνθέσει έναν, θα λέγαμε, θεματικό δίσκο άψογα ενορχηστρωμένο από τους Αλέξανδρο Κούρο, Σταύρο Ρουμελιώτη και Κώστα Μιχαλό και να μας προσφέρει σαν δώρο 11 τραγούδια προσεγμένα με τον δικό τους ξεχωριστό χαρακτήρα το καθένα.

  Είθε, λοιπόν, όταν μυρίζει βροχή να παίρνουμε κλεμμένα φιλιά και να τα χαρίζουμε σε γείτονες κι ανθρώπους που αγαπάμε και σε λάθος μπαλκόνια να κρατάμε λαθραία τ' αστέρια για να μην τραγουδήσουμε ποτέ ότι δε θα γεράσουμε μαζί.

Θανάσης Πάνου
Φωτογραφία: umano.gr