Οκτώβρης 2020

 

Ως άνθρωποι, είμαστε φτιαγμένοι για ήττες και για νίκες. Στις ήττες θρηνούμε για λίγο, λυπούμαστε, σκεφτόμαστε τι πήγε λάθος, πού φταίξαμε εμείς και πού ο άλλος. Ύστερα όμως προχωράμε μπροστά με τον χρόνο να ξεραίνει τις πληγές, να τις επουλώνει και να φέρνει καλύτερες στιγμές. Να φέρνει τις νίκες. Όπου εκεί πανηγυρίζουμε αγκαλιασμένοι και κλαίμε από χαρά και φωνάζουμε ανεξέλεγκτα και χάνουμε τα λόγια μας ή σκεφτόμαστε τι πήγε στραβά και φαίνεται όλα να κύλησαν κατ' ευχήν. Άνθρωποι είμαστε. Τα λάθη μας είναι οι ιστορίες μας. Τις ήττες θυμόμαστε πιο συχνά απ' τις νίκες.

Όχι πάντα, όμως.

Οι συλλογικές νίκες και οι συλλογικές ήττες είναι κάτι διαφορετικό και σημαντικότερο από τις προσωπικές μας επιτυχίες ή αποτυχίες. Όπως στον πόλεμο θυμόμαστε μονάχα τον νικητή, έτσι και στους κοινωνικούς αγώνες μας θυμόμαστε τις νίκες που είχαν βάση τον ανθρωπισμό, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη. Κι αυτό αν δεν ισχύει για όλους, ισχύει για τους περισσότερους από εμάς.

Αυτός ο μήνας που ξεκινάει από σήμερα -και συγκεκριμένα η έβδομη μέρα του- αποτελεί ένα κομβικό σημείο για το ξεκαθάρισμα του κοινωνικοπολιτικού μας τοπίου και τις δικαστικής εξουσίας της χώρας. Η έβδομη του Οκτώβρη θα είναι μια ιστορική ημέρα που εύχομαι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να την θυμούνται ως την ημέρα που η πολιτεία απέκρουσε τον φασισμό. Δεν θέλω να πω πως τον κατακερμάτισε ή τον έριξε, γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί ακόμα δυστυχώς μια ουτοπία στην οποία, όμως, δεν παύουμε να πιστεύουμε. Ένας ψυχοφθόρος και δύσκολος αγώνας που φτάνει μετά από εφτά χρόνια στο τέλος του, απαιτεί από την δικαιοσύνη μιαν απόφαση που θα μας δώσει ελπίδα για ένα πιο υγιές κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Δεν είναι το τέλος του αγώνα, είναι ωστόσο μιαν αρχή. Μιαν αρχή πολύ σημαντική.

Ύστερα από την ψυχολογική και οικονομική κατάπτωση στην οποία όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη έχουμε υποπέσει εξαιτίας της πανδημίας, ζητάμε ένα κομμάτι ουρανό όπως θα έλεγε και ο Ρίτσος (αν δεν με απατά η μνήμη μου), για να ανακτήσουμε ξανά τις δυνάμεις μας και την ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει λίγο καλύτερος και πιο δίκαιος. Πιο ανθρώπινος και όχι μηχανικός.

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα, η απόφαση για τους θύτες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα θα ανακοινωθεί κι όλοι μας κοιτάζουμε προς εκείνη την ημέρα με αγωνία, σθένος και ελπίδα. Ευχόμαστε να καταδικαστούν εκείνοι που πρέπει να καταδικαστούν, να χάσει ο φασισμός αυτόν τον αγώνα για να κερδίσουμε εμείς ένα καλύτερο αύριο, αλλά κυρίως ένα καλύτερο σήμερα. Ο Οκτώβρης του 2020 θα είναι γεμάτος ανθρωπιά, σεβασμό, αλληλεγγύη και κατανόηση. Κι αγάπη γι' αυτούς που έχουμε δίπλα μας και μακριά μας. Αυτή είναι η σπουδαιότερη αντιφασιστική συμπεριφορά και η πιο ουσιαστική.

Καλό μήνα.

Θανάσης Πάνου