Του Αύριο

Απόψε η νύχτα τραγουδιέται ανάλαφρα

κοιμούνται όλοι

αυτοί που σε περιμένουν

τα φωτάκια στα μπαλκόνια φέρνουν την απογοήτευση

του αύριο

όταν όλα πια θα έχουν τελειώσει

κι ένας ήλιος μαζί με τον άνεμο

θα καθαρίζουν τα άδεια πιάτα

και τα ποτήρια των στιγμών

που γλιστρούν σαν παιδιά

που δεν ελέγχονται από χαρά

με εκείνη τη σοφία της άγνοιας

και τα αληθινά χαμόγελα

τα μπαλκόνια θα στέκονται βουβά

και γκρίζα

ρυτιδωμένα

από τις αγάπες που γκρεμίστηκαν

σαν σύννεφα που παίρνουν μαζί τους

κάτι απ' τον ουρανό

κι εκείνο χάνεται στο πουθενά για πάντα

ή για ποτέ

ασυλλόγιστα

απλώνω τα πόδια στο Τίποτα

και γεμίζω τα χέρια μου

μελαγχολία ζεστή

σαν το τζάκι που μπροστά του

κοιμούνται δυο εραστές.

Θανάσης Πάνου