Το μέλλον σας ανήκει

 

Ο έρωτας, το σεξ θα συμφωνήσουμε όλοι, νομίζω, είναι το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο. Δυο σώματα και δυο ψυχές ενώνονται, σαλπάρουν με το πλοίο της ηδονής για το άπειρο. Όπως έχει πει και ο Tom Robbins: η μεγαλύτερη ανακάλυψη του πολιτισμένου ανθρώπου είναι το φιλί. Κι απ' το φιλί ξεκινούν και συνεχίζονται πολλά.

Όμως, σε κάθε περίπτωση έρωτα ή σεξ, οι δύο άνθρωποι που έρχονται τόσο κοντά ώστε εισέρχονται ο ένας μέσα στον άλλο ψυχή τε και σώματι, συναινούν σιωπηρά ή φωναχτά να αγκαλιαστούν, να φιληθούν και να ενωθούν.

Αλλιώς δεν είναι σεξ, δεν είναι σε καμία περίπτωση έρωτας.

Είναι έγκλημα. Είναι ΒΙΑΣΜΟΣ.

Ο καθένας από εμάς έχει σεξουαλικές ορμές, ανεκπλήρωτα πάθη κι έχει βιώσει ερωτικές απογοητεύσεις. Οι άλλοι άνθρωποι, όμως, δεν φταίνε σε τίποτα να πληρώνουν το τίμημα, δεν είναι φτιαγμένοι για να εκπληρώνουν σώνει και καλά τις ορέξεις μας με οποιοδήποτε κόστος, δεν είναι μηχανές ούτε αντικείμενα για να αδειάζουμε τον ακρωτηριασμένο εαυτό μας μέσα τους, δεν είναι δούλοι που καλούνται να εκτελέσουν τις εντολές μας.

Οι γυναίκες δεν είναι δούλες μας.

Εχθές άρχισα την σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix για τον Jeffrey Epstein με τίτλο Jeffrey Epstein: Filthy Ritch. Παρακολούθησα το πρώτο επεισόδιο και μόνο αυτό φτάνει για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της εγκληματικότητας του νεόπλουτου αυτού μαστροπού. Οι γυναίκες που μιλούσαν γι' αυτόν -γυναίκες που όταν ήταν ανήλικα κορίτσια βρέθηκαν στα χέρια του, κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και βιάστηκαν- είχαν στα μάτια και στα δάκρυά τους την ίδια θλίψη που δήλωνε φανερά ένα πράγμα: η ομορφιά της ζωής είχε χαθεί για πάντα από μέσα τους.

Γιατί ο βιαστής, δεν είναι μόνο ένας εγκληματίας ισότιμος του δολοφόνου, αλλά τον ξεπερνάει κιόλας: ο δολοφόνος αφαιρεί μια ζωή, διώχνει το σώμα και την ψυχή μακριά απ' αυτόν τον κόσμο μια για πάντα, ενώ ο βιαστής ποδοπατάει και συνθλίβει μια ζωή, την πετάει στα σκουπίδια κι αφήνει ένα σώμα να πλανιέται ζωντανό αλλά άψυχο.

Ο βιαστής είναι δολοφόνος εις διπλούν.

Η Σοφία Μπεκατώρου πριν από λίγες μέρες, όντας πιο δυνατή και πιο θαρραλέα από τους άντρες όλης της γης μαζί, βγήκε μπροστά, αποκάλυψε τον βιασμό της και κατονόμασε τον «άνθρωπο» που την βίασε. Από εκείνη την στιγμή κι έπειτα, ένα μεγάλο πλήθος γυναικών βρήκε το θάρρος να αποκαλύψει τα δικά του τραύματα, να πει αυτό που δεν τόλμησε ποτέ να πει, αυτό που είχε το φόβο να ομολογήσει γιατί ήξερε πως κανείς δεν θα το πιστέψει. Να, όμως, που η μια γυναίκα βρήκε παρηγοριά στην άλλη, πολλές είχαν βιώσει παρόμοια περιστατικά με τον ίδιο άνθρωπο κι όλες μαζί έγιναν μια μεγάλη αγκαλιά παρηγοριάς και δύναμης.

Η Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε την πόρτα κι όλες μαζί έκαναν ένα βήμα προς το φως.

Και για σένα που ρωτάς «γιατί τώρα; γιατί δεν μίλησε πιο πριν; γιατί δεν αντιστάθηκε;», η απάντηση είναι μία και είναι απλή: γιατί υπάρχεις εσύ και κάνεις αυτές τις ερωτήσεις.

Κορίτσια και γυναίκες όλου του ντουνιά, ο δρόμος είναι ανοιχτός, μας τον δείξατε και το μέλλον σας ανήκει.

Εμείς τα ανόητα και επιφανειακώς ανεπτυγμένα αρσενικά, υποκλινόμαστε στον ανδρισμό σας.

Θανάσης Πάνου