Μια πόλη που καίγεται

Δεν μπορώ να μιλήσω για κάτι άλλο, παρά μόνο για μια πόλη που καίγεται.

Μπορεί να είναι και προϊόν της φαντασίας μου.

Η αλήθεια είναι μια άνεργη πόρνη, ένας εργάτης χωρίς αφεντικό.

Δεν ξέρω γιατί σας το λέω αυτό, δεν έχει κανένα νόημα.

Κάποια στιγμή πρέπει να ζήσουμε.

Κάποια στιγμή πρέπει να σε φιλήσω.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να πεθάνω: να μη ζήσω καθόλου.

Ζωή και θάνατος: δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο, κάτι σαν τους ερωτευμένους.

Μόνο που οι ερωτευμένοι δεν ανήκουν στη γη.

Έφαγα κάτι μπισκότα που ήταν μπαγιάτικα και πέταξα όσα έμειναν στις γάτες από θυμό.

Τα μάτια τους πλημμύρισαν ευγνωμοσύνη κι ύστερα με παράτησαν κι έφυγαν.

Από δω και πέρα θα τυλίγω ένα ένα τα κομμάτια μου και θα τα στέλνω σε αγνώστους.

Τα μάτια μου οπωσδήποτε θα τα δώσω σ' έναν ταξιδευτή για να κοιμάμαι τα βράδια ήσυχος.

Αύριο τέτοια ώρα θα σε περιμένω.

Πρέπει να αποφασίσω τελικά αν θα φορέσω την ελπίδα.

Μπορεί να μου δώσεις εσύ τη ζακέτα σου κι ύστερα ένα ένα τα ρούχα σου να εγκατασταθούν στην ντουλάπα μου.

Έχει χώρο για όλους τους ανθρώπους της οικουμένης, αλλά για σένα έχει περισσότερο.

Οι φλόγες με πλησιάζουν, αλλά δεν δίνω σημασία.

Ποιόν ενδιαφέρει η δική μου καρδιά;

Θανάσης Πάνου